MENARA MESINIAGA- IBM TOWER

 مناره ی مسینیاگا (آی.بی.ام) Menara Mesiniaga- IBM tower در مالزی از سال 1989 تا 1992، طراحی و ساخته شد. این ساختمان توسط "کن یینگ Ken Yeang" یکی از چهره های کلیدی طراحی ساختمان های مرتفع سازگار با محیط زیست، طراحی شده است. در ساخت این برج، به جای خودنمایی درونگرا و دیکتاتور مآبانه ی یک شرکت بزرگ چند ملیتی، از بیان چشم نواز و تنومند نوعی تکنولوژی نو ظهور، استفاده شده است. این بنا به سه بخش کلی تقسیم می شود؛ طبقه همکف که بستری سبز و پوشیده از گیاهان است؛ ده طبقه دایره ای شکل برای دفاتر، که هرکدام برخوردار از یک باغچه بر روی بالکن هستند، و یک تاج بر روی برج با سقفی خورشیدی، که استخری زیر قوس آن قراردارد.

 مهم ترین ابزاری که یینگ Yeang، به منظور صرفه جویی در مصرف انرژی از آن استفاده می کند، دو حیاط معلق سبز است که به دور ساختمان پیچیده و بالا می روند و باعث ایجاد سایه و تضاد بصری بین سطوح فلزی و آلومینیومی می شوند. دومین ابزار، قابی از بتن مسطح است که از صفحه های خورشیدی و دیواره های جداکننده ساخته شده است و پوششی از ترکیب شیشه و فلز دارد، که با پایه ای شیب دار و تاجی فلزی برجستگی می یابد و تصویر معماری "های تک" اولیه ای که ازاین ساختمان در ذهن بیننده شکل می گیرد را هر چه طبیعی تر می سازد. این برج در گستره ی محل استقرار خود، به یک نشانه بدل شده است و زمین های اطراف آن با وجود این برج، اهمیت و ارزش و اعتبار فراوانی یافته اند. کن یینگ Ken Yeang در سال 1999 جایزه ی آقاخان را به خاطر طراحی مناره ی مسینیاگا Menara Mesiniaga به خود اختصاص داد.

به گفته یینگ Yeang این ساختمان، شامل منظر سازی عمودی حلزونی است که از نمای ساختمان بالا می رود و دارای این ویژگی ها است: شیبراه های چمن شده و گلکاری طبقات پایینی، پنجره های فرورفته ی سایه دار در جبهه های شرقی و غربی، دیوارهای پرده ای شیشه ای در جبهه های شمالی و جنوبی، یک هسته ی خدماتی در جبهه ی گرماگیر ساختمان- که تهویه ی طبیعی دارد و آبریزگاه های آفتابگیری را در خود جای داده است-، راه پله و سرسراهای مجهز به آسانسور، مهتابی هایی که به صورت چرخشی بر روی دیوار خارجی ساختمان بالا می روند و دارای درهای کشویی تمام قد به منظور انجام تهویه به صورت طبیعی برای دفاتر هستند و به عنوان فضاهای انتقال عمودی برای استفاده کنندگان ساختمان نیز به کار می روند و پشت بامی سایه دار بر روی آخرین طبقه.

مهم ترین عوامل تاثیر گذار بر فرم ساختمان عبارت اند از: حیاط های معلق، پشت بام سایه دار و تجهیزات آن، در کنار هسته های مجزایی که هر دو در لبه های محافظ برج قرار دارند. دیوار های شیشه ای شمالی و جنوبی پاسخی به مسیر عبور آفتاب عمود استوایی هستند.

پایه های ساختمان که شیبراهی منظر سازی شده است، برج را با زمین و مناظر اطرافش پیوند می دهد. ساختمان دارای یک سرسرای ورودی عظیم و تعدادی سوییت است که به صورت شعاعی به ساختمان متصل اند، فضای رفت و آمد مرکزی نیز از بالا نور می گیرد، پارکینگ در زیر زمین واقع شده است.

نتیجه ی به کارگیری این تمهیدات، ساختمانی با مصرف انرژی بسیار کم است که همه ی عناصر آن در خدمت همین ویژگی هستند و محیط اجتماعی را که به صورت حیاط های معلق باغ دار انتزاع شده اند، ارتقاء بخشیده، فضاهای داخلی را به سوی هوا و ایجاد دید باز می کشانند یا استخری را زیر چتری سایه دار در پشت بام قرار داده و محل تنفس ساختمان می کنند.

عناصر کم مصرف منفعلی نیز به کار گرفته شده اند. سطوح پنجره ها در جبهه های گرم شرق و غرب ساختمان، کرکره هایی برای کاهش گرمای جذب شده از خورشید دارند. به منظور فراهم شدن دید مناسب و تهویه طبیعی، جبهه های شمالی و جنوبی( که نور مستقیم ندارند)، به دیوارهای پرده ای شیشه ای مجهز هستند.

سرسرای همه طبقات و راه پله ها و سرویس های بهداشتی، نور و تهویه طبیعی دارند. همچنین سامانه ای خودکار و سایر عناصر هوشمند ساختمانی به کار گرفته شده اند تا مصرف انرژی در تجهیزات و سیستم های تهویه هوا را به حداقل کاهش دهند.