1395/06/30

MILLENNIUM DOME

اشتراک گذاری

گنبد هزاره دارای یک پیشینه تاریخی مربوط به سال 1994 می باشد که دولت انگلیس پیشنهاد کرد هزاره جدید با یک نمایشگاه جشن گرفته شود. در سال 1996 دولت کارگر جایگزین دولت محافظه کار شد و تونی بلر با ساخت بنای هزاره که تا این زمان تحت بررسی کمیسیون هزاره بود، موافقت کرد.

گنبد در جزیره گرینویچ  و روی نصف النهار صفر درجه قرار دارد. این سایت در پنج مایلی شرق لندن قرار گرفته است. همچنین این بنا به راحتی از دو طرف رودخانه تایمز و به ویژه از سمت شمال قابل رویت است.

دسترسی به بنا از طریق جاده دشوار بود لذا دسترسی از طریق آب و از میان رودخانه تایمز در نظر گرفته است. اما مسیر دسترسی باید تعداد زیاد باز دیدکنندگان را پوشش دهد؛ بنابراین، تصمیم بر احداث قطار زیر زمینی برای انتقال مردم از لندن به این منطقه گرفته شد.

این سایت از قبل دارای چند کارخانه تولید گاز بوده است که به مدت بیش از بیست سال متروک مانده و آلودگی زیادی به جای گذاشته بود. بنابراین، این معضل نیز جزو مراحل بررسی طرح قرار گرفت.

این بنا، شامل فضایی با قطر 320 متر و زیر بنای هشتاد هزار متری است. گنبد هزاره بزرگترین سازه چادری جهان است.

سازه های چادری می توانند اشکال مختلفی داشته باشند؛ اما فرم کلاسیک گنبد هزاره توسط پروفسور فرای اوتو طراحی شد که یک سطح مینیمال تحت کشش است. فرم گنبدی، فرم مناسب و طبیعی یک سازه چادری نیست.

این شکل برای این سازه به صورت نمادین انتخاب شده است. علاوه بر آن، یک صورت ساده و قابل فهم و نیز یادبود مرکز فستیوال بریتانیا نیز می باشد.

طرح اولیه، یک سازه کابلی به قطر 400 متر و با دو ردیف دکل های حلقوی بود که حلقه مرکزی با دوازده تیر و حلقه خارجی با 24 تیر اجرا شده، قطر 320 متر و تک حلقه دکل به صورت فشرده و نزدیک به هم واقع شده اند.

دکل ها بر روی سه پایه های فولادی به طول ده متر نصب شده اند و دارای یک حلقه کششی فولادی داخلی به قطر 30 متر هستند. کانسپت سازه سقف این گنبد، کابل های کششی حلقوی است که پوشش چادری را پشتیبانی می کند و بین حلقه داخلی و سطح چادری مقعر خمیده قرار دارد.

وزن سازه چادری کل سقف، کمتر از وزن هوای درون گنبد است. اگر چه سازه گنبد نام دارد؛ اما، دقیقاً یک گنبد نیست؛ زیرا توانایی تحمل و پشتیبانی خود را بر خلاف گنبدهای متداول ندارد. فرم گنبدی نیز با یک حفره جهت تهویه و به وسیله یک تیر در وسط گنبد منقطع شده است. گنبد در وسط دارای ارتفاع حدود 50 متر است.

کابل های معلق به انتهای هر یک از دکل های 100 متری متصل شده است و وزن پوشش چادری را تحمل می کند و آن را شکل می دهد. در این حالت، پوشش چادری به صورت خمیده در می آید و در واقع خیمه بسیار بزرگی را شکل می دهد که از اجزای وسیع و بزرگی ساخته شده است. قسمت های چادری به شکل گوه هستند که این خود یک برتری مضاعف به حساب می آید.

همه دکل ها یکسان هستند و از هشت استوانه به ضخامت 323 میلیمتر ساخته شده اند و با حلقه هایی به فاصله 5/2 متر در اطراف دکل ها تقویت می شوند. این دکل ها نه تنها کمانش سازه بلکه بار برف، باران و یخ روی گنبد را هم تحمل می کنند.

اتصال دکل ها به زمین از طریق سه پایه های 10 متری صورت می گیرد. اتصال انتهای پوشش چادری به زمین از داخل به وسیله تک پایه های مایلی است که گنبد را باز نگه می دارند. شبکه کابلی با پوشش فلزی شامل چند سری از کابل های شعاعی جفتی است که به طول 25 متر بین دو گره کشیده شده اند و به وسیله کابل های معلق به بالای دکل ها متصل شده اند. گره ها نیز به وسیله کابل های جانبی نگه داشته شده اند که ثبات و پایداری دکل ها را تأمین می کنند.

در زمان ساخت گنبد، بالا بردن سازه نیاز به مدیریت خاصی داشت؛ اجرای دکل های حمایت شده به وسیله مهارهای متصل به زمین و کابل های متصل به پشت دکل، نگه داشتن حلقه مرکزی با مهار دایمی و ... . پس از آن شبکه کابلی در محل خود نصب و برافراشته شد. به دنبالِ تحت کشش قرار گرفتن ِکابل های شعاعی، باقیمانده شبکه کابلی نصب و پوشش چادری بر روی آن قرار گرفت.

پروسه ساخت گنبد هزاره شامل احیای کل منطقه گرینویچ هم بود. این ناحیه قبلاً متروک بود و به وسیله زباله های سمی کارخانه گاز در خلال سال های 1889 تا 1915، آلوده شده بود.

برگرفته از:
تقدیری، علیرضا، چاپ اول 1386، "معماری تکنولوژیک"، انتشارات سیمای دانش.
www.skibbereeneagle.ie
www.pt.urbarama.com
www.jpda.net

نظرات

نظری وجود ندارد، اولین نفری باشید که نظری ثبت می کنید.