100WOZOCO

"MVRDV" یکی از فعال ترین دفاتر معماری اروپا در سالهای اخیر می باشد و به جرأت می توان گفت که نظریات و تئوری های این دفتر بیشترین تأثیر را بر دگرگونی معماری و شهرسازی هلند در دهه 90 میلادی داشته است. در این دهه با ظهور نسل جدیدی از معماران هلندی دیدگاه های سنتی و مدرن در شهرسازی و معماری هلند به چالش کشیده شده و اصولی جدید و منحصر به فرد در این عرصه مطرح گردیده است. 

دفتر معماری MVRDV در سال 1990 توسط سه معمار فارغ التحصیل از دانشگاه دلف  تأسیس گردید. معماران این دفتر که در دفاتر معماری بزرگانی چون رم کولهاس، استودیو UN و مِکانو مشغول به کار بودن، به سرعت توانستند در چندین مسابقه معماری و طراحی شهری، از جمله طراحی بخشی از بافت قدیمی برلین مقام اول را کسب کنند و همچنین تئوری های جدید آنان در خصوص فضاهای مسکونی و بافت های شهری به کرات در مجلات معتبر معماری به چاپ رسیده است. یکی از مهم ترین دلایل شهرت بین المللی این دفتر اجرای مجتمع اقامتی وزوکو 100  در فاصله زمانی سال های 97-1994 بوده است. این مجتمع شامل 100 آپارتمان مسکونی برای شهروندان بالای 55 سال می باشد و در باغ شهری در غرب آمستردام واقع شده است. جهت ساخت و ساز در این باغ شهر و حفظ فضای سبز آن می بایست از قواعد خاصی پیروی می گردید که طبق این ضوابط و مقررات، تناسبات حجم مجتمع به گونه ای بود که تنها برای 87 آپارتمان در بلوک فضای کافی وجود داشته و بدین ترتیب برای رسیدن به عدد 100 می بایست چاره ای برای گنجاندن 13 آپارتمان دیگر در بنا پیشنهاد می شد. MVRDV برای حل این معضل از روشی منحصر به فرد استفاده کرده است که مهم ترین شاخصه و دلیل شهرت این مجتمع اقامتی نیز می باشد. در این ترفند پنج مکعب عظیم از جداره شمالی حجم کنسول شده و تعداد 13 واحد اضافی را در خود جای می دهند. ابعاد و تعداد طبقات این مکعب ها متفاوت می باشد و پیشروی بسیار زیاد آن ها توسط خرپاهایی که در پرسپکتیوهای فنی مشاهده می شود ممکن گردیده است. 

ساختار ارتباطی بلوک به نحوی است که راهروی ارتباطی در یک سمت و 87 واحد اقامتی در سمت دیگر آن قرار می گیرند که تنوع آن ها از دو یا سه تیپ پلان تجاوز نمی کند. بدین ترتیب ضلع شمالی پروژه در واقع دیواره ی شیشه ای راهرو دسترسی واحدها می باشد که پنج مکعب عظیم از آن بیرون زده اند. دیواره های این مکعب ها همانند نمای جنوبی بنا و در جهت پیوند بیشتر با محیط اطراف توسط پانل های چوبی پوشانده شده است و استفاده از این مصالح در سطح زیرین مکعب ها حاکی از تأکید معماران بر مکعب بودن این احجام می باشد. در تضاد با نمای ساده و تمام شیشه ای شمالی، نمای جنوبی بسیار متنوع و پویا می باشد. ابعاد، رنگ و مصالح تراس ها، ابعاد بازشوها و قرارگیری تصادفی و غیرمنظم تمامی عناصر نشان دهنده تنوع در تمامی عناصر این نما می باشد. این تنوع مهم ترین عامل در کاهش احساس غربت ساکنین و افزایش شخصیت فردی هر واحد می باشد. تمامی واحدهای اقامتی دارای تراس بوده که این تراس ها از بدنه نما بیرون زده اند. تنوع ابعاد بازشوها، بی نظمی و استفاده از رنگ در تراس های بیرون زده از حجم در مکعب های چوبی نمای شمالی نیز دیده می شود که این امر نه تنها ترفندی است در جهت پیوند نمای شمالی و جنوبی بلکه ماهیت اقامتی این مکعب ها را نیز هویدا می سازد. پرهیز از یکنواختی بازشوها موجب به وجود آمدن دیدها و پرسپکتیوهای متنوعی از داخل واحدها به فضای سبز پیرامون می گردد. نمای سفید رنگ طبقه اول، در جداره ی جنوبی نیز باعث پیوند پروژه با محوطه گردیده و از سنگینی بنای نه طبقه کاسته است.