PUERTA HOTEL

ساخت هتلی كه طبقات اقامتی آن را معمارانی چون زاها حدید Zaha Hadid،‌ نورمن فاستر Norman Foster، ‌ایسوزاكی Arata Isozaki، ‌ژان نوول Jean Nouvel و... طراحی نموده اند موجب شده است تا اكثر میهمانان این هتل را معمارانی از كشورهای مختلف تشكیل دهند. پیش از این نیز نمونه های مشابهی وجود داشته اند كه در آن معماران بین المللی با یكدیگر به همكاری پرداخته اند، ‌اما آن چه هتل پیورتا را تبدیل به بنایی منحصر به فرد نموده است انتخاب معماران خاص و نحوه ی مشاركت آن ها در طراحی این بناست،‌ به طوری كه هر معمار در طراحی طبقه ای كه به او محول شده است نسبتاً آزادانه به تبلور ایده های خود پرداخته است. تنها وجه مشترك این طبقات وجود هال مركزی است كه دو راهروی دسترسی به واحدها از آن منشعب می شوند. با وجود اینكه تمایز این طبقات در طراحی داخلی آن ها خلاصه می شود، ‌هر طبقه معنا و برداشت متفاوتی از هتل را در بر دارد كه این امر نتیجه استفاده جسورانه طراحان از مصالح،‌ رنگ ها و فرم های متنوع است. بدین ترتیب مخاطبان این هتل می توانند از طبقاتی كه به سبك هایی نظیر فوتوریسم، ‌مینی مالیسم، كلاسیسیسم و ... طراحی شده اند بازدید كنند. 

این هتل شامل 342 اتاق می باشد و مجموعاً 19 معمار از كشورهای گوناگون در طراحی آن دست داشته اند كه در این میان رهبری تیم طراحی،‌ كانسپت اصلی هتل،‌ طراحی نما و همچنین طراحی طبقه ی دوازدهم بر عهده ژان نوول ‌بوده است. وی در طراحی طبقه ی دوازدهم تركیب غریبی از هنر معماری و عكاسی را به نمایش می گذارد. در طراحی نمای پروژه نیز ژان نوول شعری با عنوان آزادی،‌ سروده ی Paul Eluard را به عنوان موتیف اصلی انتخاب نموده كه این شعر به چندین زبان مختلف بر روی سایبان های طبقات اقامتی نوشته شده است. طراحی طبقه همكف هتل كه شامل ورودی،‌ رستوران، ‌لابی اصلی، ‌فضای پذیرش و قسمت های اداری هتل می باشد توسط جان پاوسن ‌صورت گرفته كه از چوب به عنوان مصالح غالب در این فضاهای مینی مالیستی استفاده نموده است. آسانسورهای دسترسی به طبقات اقامتی شیشه ای بوده و دید به شهر مادرید از آن ها میسر می باشد. 

طراحی طبقه ی اول اقامتی به عهده ی زاها حدید بوده است. در این طبقه شاهد آخرین پیشرفت های وی در زمینه ی طراحی دیجیتال می باشیم. حدید با پیوند فرمال تمامی عناصر واحدهای اقامتی و همچنین استفاده ی هوشمندانه از نور و رنگ دست به خلق فضاهایی غریب و غیرقابل باور نموده است، به گونه ای كه تصور می شود تمامی اتاق بصورت یكپارچه و بی هیچ اتصالی ساخته و در محل نصب شده است. 

طراحی طبقه ی چهارم اثر استودیو پلاسما است كه در آن از الگوهای كلیشه ای هتل ها اجتناب ورزیده و با استفاده از مصالح و هندسه ی متفاوت فضاهایی جسورانه و هیجان انگیز را خلق نموده است كه هر بیننده ای را در جهت كشف زوایای جدیدی از این راهروهای غار مانند و اتاق های غیرمعمول به حركت در این طبقه تشویق می كند. در طراحی طبقه ی هفتم اثر رن آراد Ron Arad از خطوطی سیال و اُرگانیك استفاده شده است. در واحدهای اقامتی این طبقه عناصر اصلی تشكیل دهنده فضا نظیر حمام،‌ سرویس بهداشتی،‌ محل مطالعه و تختخواب تماماً‌ در وسط اتاق قرار گرفته اند و بدین ترتیب آراد ‌به سادگی از تمامی الگوهای متعارف در طراحی واحدهای اقامتی هتل ها اجتناب كرده و نمونه ای بدیع از اتاق هتل را معرفی نموده است. در طبقه ی سیزدهم هتل كه دارای سقفی شیبدار می باشد فضاهایی نظیر بار،‌ كلوپ شبانه،‌ استخر و فضاهای ورزشی قرار گرفته اند. همچنین اسكار نیمایر معمار معروف برزیلی در سن صدسالگی و به عنوان یكی از آخرین حضورهایش در عرصه ی طراحی، ‌مجسمه ای را برای فضای باز این هتل طراحی و اجرا نموده است.