SIMMONS HALL

خوابگاه دانشجویی سیمونزهال Simmons Hall ‌محل اقامت دانشجویان مقطع لیسانسِ دانشگاه MIT در شهر ماساچوست Massachusetts در ایالات متحده آمریکا است. این بنا كه توسط استیون هال Steven Holl معمار سرشناس آمریكایی طراحی شده،‌ بلوك عظیمی است كه در زمینی به وسعت پنج هكتار در حاشیه ی یكی از خیابان های اصلی شهر بنا شده و در پیرامون آن فضای سبز و زمین های ورزشی رو باز متعددی وجود دارد. سطح اشغال این بلوك حدوداً‌ 1700 مترمربع و زیربنای آن در حدود 18000 مترمربع می باشد. در این مجتمع تعداد 350 واحد اقامتی وجود دارد كه علاوه بر آن ها و بخش های اداری،‌ كاربری های متنوع دیگری نظیر واحدهای تجاری،‌ رستوران،‌ كافی شاپ،‌ كافی نت،‌ لابراتور عكاسی و سالن آمفی تئاتری به گنجایش 125 نفر نیز در طبقات مختلف حجم قرار گرفته است. طول بلوك در حدود 100 متر و عرض آن به اندازه ای است كه راهروهای ارتباطيِ طبقات در مركز و در دو سمت آن واحدهای اقامتی قرار دارند. 

شاخصه ی اصلی این بلوك ده طبقه بر خلاف تصور،‌ توده ی بنا نبوده بلكه حفره هایی با ارتفاع زیاد، فضاهایی تهی و برش هایی عظیم و بی نظمی است كه از حجم كاسته شده است. این برش ها در حجم بیرونی موجب شده اند تا بنا همچون شیئی ناشناخته و نامتعارف به نظر برسد. برخی از این خالی شدگی ها، تراس های جمعی مجموعه بوده و برخی نیز تعریف كننده ی ورودی ها و قاب هایی شیشه ای در بنا می باشند. همچنین تخمین تعداد طبقات حجم از بیرون بنا ناممكن می باشد،‌ چرا كه در این بنا شاخصه ی رایج در شمارش طبقات،‌ یعنی شمارش تعداد بازشوها، ‌تغییر یافته و به جای آن شبكه ای متخلخل از پنجره هایی كوچك به ابعاد 60 ×60 سانتی متر همچون فنسی به بدنه های ساختمان متصل شده است. عقب نشینی پنجره ها از سطح نما محسوس بوده و جداره های به وجود آمده در این فاصله با رنگ های متنوعی (‌زرد، آبی و قرمز) ‌رنگ آمیزی شده است كه این امر از یكنواختی سطح نما كاسته است. در برخی نقاط از سطوح دیواره ها قاب هایی شیشه ای با اشكالی غیر هندسی و اُرگانیك دیده می شود كه نور را به فضاهای جمعی هدایت می كند. 

آنچه بیش از هرچیز در طراحی این بنا موجب شگفتی است ایده ی خلاقانه ی معمار در خصوص نحوه ی نورگیری فضاهای داخلی در طبقات میانی بلوك می باشد. چنانچه در مقاطع طولی و عرضی ساختمان دیده می شود، وُیدها و نورگیرهایی حفره مانند با دیواره هایی اُرگانیك و غیرمتعارف، ‌نور را از نورگیرهای سقفی یا قاب های شیشه ای در نما به فضاهای عمومی در طبقات می رساند،‌ این حفره ها علاوه بر نوردهی موجب تهویه طبیعی ساختمان نیز می شوند. 

انحنا و جنس دیواره ها در این حفره ها كیفیت فضایی منحصر به فرد و تجربه نشده ای را برای دانشجویان به ارمغان آورده و موجب شده است تا مقیاس و تناسبات رایج در آپارتمان های اقامتی به سخره گرفته شود. برخی از این حفره ها ارتفاعی معادل 15 تا 20 متر داشته و در كف آن ها نشیمن های عمومی،‌ اتاق های مطالعه و اتاق های بازی قرار گرفته اند. همچنین غیرمنظم بودن جداره های این حفره ها موجب شده است تا واحدهای اقامتی پیرامون آن ها نیز از حالتی یكنواخت و تكراری خارج شده و گونه هایی متفاوت از واحد اقامتی حاصل گردد. نورگیريِ مناسب فضاهای ارتباطی از پنجره های مشبك نما و وُیدها،‌ موجب شده است تا راهروها و فضاهای مكث از حالتی منفعل خارج شود؛ به نحوی كه این فضاها در برخی طبقات به عنوان فضاهای نشیمنِ جمعی،‌ مطالعه و حتی بازی مورد استفاده قرار گیرند. 

هر واحد اقامتی به طور متوسط دارای نه پنجره ی مربع شكل بوده و ضخامت بسیار زیاد دیواره های نما موجب می شود تا اتاق ها به طور طبیعی از گرمای تابستان و سرمای زمستان در امان باشند.