GETTY CULTURAL CENTER

مركز فرهنگی گتی نمونه ای موفق از معماری سفید ‌است كه ریچارد مه یر بخش عمده ای از فعالیت حرفه ای خود را در تبیین اصول آن سپری كرده است. مه یر پس از آغاز به كار حرفه ای خیلی زود در سال 1984 موفق به كسب جایزه پرایتزگر گردید و در مدت زمان اندكی توانست معماری خود را با احجام اقلیدسی و نماهای تخت و سفید در عرصه بین المللی مطرح نماید. دغدغه اصلی او خلق فضا با دست بردن و بازی با حجم،‌ سطح، ‌شكل و نورپردازی است به نحوی كه فضای خلق شده دارای نظمی منطبق با معیارهای انسانی مخاطبین باشد. 

پروژه مركز گتی با هزینه 733 میلیون دلار در لس آنجلس ساخته شد. تركیب بنا با توپوگرافی اطراف و ایجاد باغ های پلكانی همراه با مصالحی سفید، ‌چشم اندازی خیال انگیز را در مقابل دیدگان بازدیدكنندگان قرار می دهد. سایت پروژه بر فراز تپه ای جانمایی شده كه دسترسی به آن از پایین تپه و توسط سه دستگاه تله كابین میسر می باشد. جنوب و غرب سایت را اقیانوس آرام احاطه كرده و كوه های سانتامونیكا از سمت شمال با سایت پروژه همسایه است كه شامل انبوه ساختمان های به هم پیوسته و باغ هایی وسیع می باشد. مركز گِتی سالانه پذیرای 1.3 میلیون بازدیدكننده است. این آمار آن را در زمره پرمخاطب ترین بناهای فرهنگی آمریكا قرار می دهد. این بنا كه آكروپولیس مدرن ‌خوانده می شود یكی از دو شعبه موزه پل گِتی ‌به شمار می رود كه مشخصاً به نمایش نقاشی،‌ طراحی، ‌مجسمه و كتب مربوط به اروپای پیش از قرن بیستم اختصاص دارد. اما این مركز علاوه بر موزه شامل بخش های دیگری نیز می باشد كه در شش زون جانمایی شده اند:‌ انیستیتو تحقیقاتی گِتی با فرمی دایره ای شكل، ‌انیستیتو حفاظت از آثار باستانی و منابع طبیعی،‌ بنیاد گِتی و بخش اداری در قالب سه ساختمان،‌ سایر كاربری های جانمایی شده در این مركز كافه تریا،‌ تالار كنفرانس با گنجایش 450 نفر، رستورانی 3 طبقه با ظرفیت 650 نفر و كتابخانه با نه میلیون جلد كتاب و دو میلیون عكس هنری می باشد. ‌بازدیدكنندگان در بدو ورود به مجموعه از ایستگاه تله كابین كه در پلازای ورودی و میان ساختمان های اداری و ورودی موزه قرار دارد به سایت وارد می شوند. پلكان عریضی مخاطبان را به ورودی دایره شكلی هدایت می كند،‌ این حجم شامل بخش اطلاع رسانی و تجاری های خردی است كه آثار هنری مرتبط با آثار موزه را به معرض فروش می گذارند. در همین تراز پلكانی جانمایی شده كه مخاطبان را به طبقه دوم هدایت می كند كه به نمایش آثار نقاشی اختصاص یافته است. نور طبیعی از مهمترین عناصر معماری مركز گِتی است و دیوارهای خارجی شیشه ای اجازه ورود نور خورشید را به فضای درونی می دهند. گالری نقاشی در سطح فوقانی موزه به طور طبیعی روشن است و با فیلتری خاص از آسیب به آثار هنری جلوگیری می كند. حجم دایره ای شكل مذكور در سمت جنوب شامل تراسی است كه با بخش نمایشگاهی پنج ساختمان دیگر مرتبط است. ساختمان مستقل دیگری در غرب فضای ورود جانمایی شده كه كافه تریا و رستوران در آن قرار دارند. در همسایگی رستوران طاق سنگی مجموعه موزه را از بنای انیستیتو تحقیقاتی گِتی كه شامل فضای باز و فضاهای مطالعاتی پرنور است جدا می كند. پلكانی مخاطبان را از رستوران به باغ مركزی مجموعه می رساند، ‌حیاط موزه دارای كانال آب خطی است كه به چشمه ای دایره ای می انجامد. این حوض دایره ای شكل با اِلمان هایی از سنگ طبیعی كه از درون آن ها آب می جوشد، ساخته شده است. 

این حیاط داخلی با 5 بنای شرقی،‌ جنوبی، شمالی،‌ غربی و نمایشگاه احاطه شده است. بخش جنوبی و غربی در امتداد ساختمان موزه و در انتهای این مسیر باغ كاكتوس قرار دارد. كاربرد 1.2 میلیون متر مربع سنگ تراورتن سفید به دلیل دوام، ‌استحكام و سادگی از خصوصیات قابل توجه این پروژه است. این بنا اولین ساختمان با استاندارد LEED (مدیریت انرژی و طراحی سازگار با محیط زیست در آمریكا) است.