LOS ANGELES MUSEUM-HOLOCAUST

ایجاد فضاهای انعطاف پذیری كه قابلیت نمایش آثار در ابعاد مختلف و رسانه های متفاوت را داشته باشند تاكنون طرفداران زیادی در میان طراحان موزه،‌ به خصوص موزه های هنر نو داشته است. اما موزه هولوكاست لس آنجلس Los Angeles Museum of the Holocaust یكی از مواردی است كه رویه ای عكس این رویكرد اتخاذ كرده است. موزه هولوكاست لس آنجلس قدیمی ترین موزه هولوكاست آمریكاست كه در سال 1961 به ابتكار چند تن از بازماندگان و با جمع آوری اشیاء‌ و عكس های به جا مانده از آن واقعه هولناك برپا شد. موزه جدید،‌ در گوشة‌ پاركی در هالیوود غربی و مجاور مجسمه یادبود هولوكاست (‌ساخته شده به سال 1992)‌ قرار گرفته است. با گذر از مسیری با شیب ملایم و در حالی كه بخش هایی از اِلمان یادمانی را در فاصله ای دورتر در روبروی خود می بینیم،‌ آ‌رام آرام از پارك و حال و هوای آن فاصله گرفته و وارد موزه می شویم. 

عكس ها، ‌اسناد،‌ ماكت و اشیاء ‌مختلف به ترتیب زمانی در فضاها چیده شده و زندگی یهودیان را از پیش از قدرت گرفتن نازی ها تا اتمام جنگ و آزادسازی اردوگاه ها تصویر می كنند. هرچه به سمت دوران تاریخی سیاه تر و فجایع بیشتر پیش می رویم،‌ اتاق ها تاریك تر می شوند و به واسطه دیوارهای بتونی و سقف های كوتاه تر، تنگ تر به نظر می رسند و با رسیدن به دوران آزادسازی، ‌به خروجی روشن و پرنور می رسیم. به این ترتیب موضوع اتاق ها و اشیاء ‌به نمایش در آمده و مسیر حركت بازدیدكنندگان كاملاً با طرح آمیخته است و جابجایی چیدمان آسان به نظر نمی رسد. شاید این موزه را بتوان نمونه ای از (فضای فعال) ‌با تعریفی كه در مقدمه كتاب ارائه شد، ‌دانست. در خارج،‌ پیاده روها و فضای سبز پارك بر روی سقف موزه امتداد یافته و آن را به یكی از نمونه های شاخص در میان سقف های سبز در آمریكا بدل كرده اند.