1395/03/31

FALLINGWATER HOUSE

اشتراک گذاری

در میان تمامی پروژه هایی که توسط فرانک لوید رایت  طراحی و ساخته شده اند؛ اصلی مهم ثابت مانده است و آن توجه به ارزش های انسانی می باشد. از ساده ترین ساختمان های مسکونی گرفته تا بناهای عظیم شهری، از کارخانه گرفته تا کلیسا، هر جا که مخاطبی با ساختمان رایت رابطه برقرار کرده، خود را در مرکزیت بنا و مهم ترین جزء آن دریافته است. همچنین توجه و نگاه وی به طبیعت قابلیت های منحصر به فردی را در پروژه هایش به وجود آورده است. ایجاد حداکثر رابطه میان مخاطب و طبیعت اطراف، احترام به سایت و استفاده از متریال های بومی و سنتی از نکات بارز در تمامی پروژه های وی هستند. وی بر این باور بود که ارتباط تنگاتنگ انسان با طبیعت تأثیر شگرف و عمیقی بر روح و روان و حتی فیزیک وی خواهد داشت، از این رو معماریِ وی، معماری اُرگانیک خوانده شد. 

فرانک لوید رایت "خانه آبشار FallingWater House" را در سن 67 سالگی برای شخصی به نام آدگار کافمن Edgar Kaufmann طراحی کرد. سایت پروژه از ویژگی های جذاب و منحصر به فردی برخوردار بود. جنگل و انبوه درختان، علفزار، توپوگرافی زمین و از همه مهم تر آبشار، قابلیت های شگف انگیزی را در طراحی پروژه به وجود آورده اند. کافمن از معمار خواسته بود که خانه را به نحوی طراحی کند که دید مناسبی به آبشار داشته باشد اما رایت از این در خواست نیز فراتر رفت و خانه را بر روی آبشار بنا نمود تا آبشار را جزوی از زندگی روزانه ساکنین سازد. 

تراس های بتنی که در میان مرغزار پر درخت به هرسو کشیده شده اند، همچون صفحات معلقی به چشم می آیند که بر روی یکدیگر چیده شده اند و گویی درصدد برقراری تعادل و تقابل میان طبیعتی هستند که از هر طرف در دل بنا نفوذ کرده و حجمی که از آن زاده شده است. عناصر عمودی خانه از سنگ ها و صخره ها و عناصر افقی از بتن ساخته شده اند. داخل خانه بیشتر تداعی گر غاری طبیعی و مبلمان شده است تا خانه ای متعارف. دیوارهای سنگی و کف هایی که با سنگ ها و صخره های صاف و پرداخت شده پوشانده شده اند، در واقع تلاشی در جهت پیوند پروژه با زمین و احترام به سایت و بستر آن به شمار می روند. پوشش کف و دیوارها، مبلمان خانه و پلکان معلقی که از حفره های نورانی در اتاق نشیمن به طرف آبشار فرود می آید، همه و همه سعی در از میان بردن مرز میان درون و برون دارند. پلکان ذکر شده هیچ نقش عملکردی ندارد جز آن که مخاطب را برای تماسی گذرا با سطح آب روان به پائین هدایت می کند. بخش اصلی خانه دارای چهار اتاق خواب می باشد که در دو طبقه ساماندهی شده اند. همچنین در تراز پائین تر از اتاق های خواب، نشیمنی وسیع همراه با آشپزخانه و تراس های کشیده و بیرون زده و استخری الحاقی است. نقش شومینه در این بنا نیز همچون سایر خانه های رایت فراتر از عنصری گرمایشی بوده و همچون عنصری وحدت بخش در کانون توجه و قلب بنا مستقر شده است. قسمت مهمان که متشکل از چهار گاراژ اتومبیل، دو اتاق خدمتکار و سوئیت مهمان است، دو سال بعد توسط رایت طراحی و اجرا شده است. در فاصله میان بنای اصلی و قسمت مهمان مسیر سرپوشیده ای وجود دارد که با فرمی مارپیچ و پله پله با پاگردهای نیم دایره ای شکل و به صورت شیبدار طراحی شده است و طبقات اصلی خانه را به بخش مهمان متصل می کند. 

ساختمان با ارتفاعی به بلندای 18 فوت به نظر می رسد که تنها از یک جهت با زمین درگیر و برفراز آبشار – جزئی از طبیعت سایت که پروژه نام خود را از آن گرفته است – معلق است و پاسخی به دغدغه همیشگی رایت برای پیوند پروژه هایش و طبیعت پیرامون آن هاست. مهندسان بسیاری از جمله پسرخوانده رایت بر روی سازه پروژه کار کرده و محاسبات بسیاری انجام داده اند تا آنچه ورای تصور همگان از بتن مسلح بوده است، همچون شاهکاری بدیع به نمایش گذارده شود.

برگرفته از:
طالبیان نیما، آتشی مهدی، نبی زاده سیما، چاپ اول، زمستان 1388، مجموعه کتب عملکردهای معماری – "خانه"، نشر کتابکده تخصصی معماری و شهرسازی کسری - حرفه : هنرمند، کتاب دهم.
www.shutyouraperture.com
www.erickvanegeraat.com
www.larryspeck.com
www.archdaily.com
www.fallingwater.org

نظرات

نظری وجود ندارد، اولین نفری باشید که نظری ثبت می کنید.