PLAZA DE ESPANA

معماران این پروژه هرزوگ و دمورن، دو معمار صاحب نام معاصر می باشند که هر دو سوئیسی بوده و در زوریخ تحصیل کرده اند. از پروژه های معروف این دو معمار می توان موزه دیانگ در سانفرانسیسکو و استادیوم ملی بازی های المپیک، معروف به آشیانه پرنده در پکن را نام برد. در این پروژه معماران بازسازی پلازای اسپانا و ساخت پلازای جدید دلاس ایسلاس را بر عهده داشته اند. این مجموعه به عنوان فضای پیوند دهنده حد واسط عمومی شهری در دو سطح قابل بررسی است: سطح پایین تر با ترافیک بالا، راه آهن در دست ساخت و پارکینگ ماشین و سطح بالاتر که سطح پیاده بوده و پیاده راه شهری را به تفرجگاه ساحلی وصل می کند. فراتر از این ها، این میدان به عنوان یک فضای خاص از لحاظ زمین شناسی تاریخی شهر تنریف است.  

طراحان پروژه درباره طرح این گونه بیان می کنند: "پلازای جدید اسپانا پوسته ای از زمین را روی جریان های زیرزمینی ترافیکی ایجاد می کند که تا سمت ساحل و دریا گسترش یافته است. این پوسته ظاهراً طبیعتی مصنوع و ساختگی دارد که الهام گرفته از گدازه های روان شده آتش فشانی است که به ساختارهای خاص زمین شناسی و تاریخی باز می گردد."

ساحل جدید سانتاکروز با تجهیزات کامل شهری شامل کافه، بار و ایستگاه اتوبوس، محل های ملاقات جمعی و گردهم آیی و همین طور برگزاری مراسم عمومی در شهر مانند کنسرت و جشن کریسمس می باشد. سطح آب حوضچه ای که در میدان وجود دارد در جریان جزر و مد در روز چهار برابر می شود. منظر شبانه این پروژه نیز قابل بررسی بوده، نورپردازی و طرح کاشت چنان که در پلان نیز دیده می شود گویی به گونه ای شبه کیهانی شکل گرفته اند. درختان به حالتی نمادین، گزیده و در عین حال طراحی شده جانمایی شده اند.