1392/11/10

Kunsthaus Graz Museum

اشتراک گذاری

 در کنج تلاقی 2 خیابان سودتیرولرپلاتز Suditrolerplatz و لندی کاندی Lndikai در حاشیه ی رود مورMur شهر گراز Graz در اتریش به نشان شهری جدیدی دست یافته است: 

 کنستاس گراس در حقیقت طرح توسعه ی موزه ی هنر مدرن کنستاس بوده است. گروه انگلیسی طراح این پروژه (پیتر کوک Peter Cook و کالین فورنیر Colin Fournier) با طرحی ترکیبی که از فرمی چشمگیر برخوردار است آن را با زبان نوآورانه ی خود با محیط تاریخی این شهر تطبیق داده اند؛ این بنا مابین ساختمان های قدیمی که با سقف های آجری سرخ، اصالت تاریخی شان را آشکار می سازند، به مانند المان شهری شاخصی، با پوستی همچون فلس ماهیان به چشم می آید. پیتر کوک Peter Cook این ساختمان را "غریبه ی مهربان" توصیف می کند. 

موزه و مرکز فرهنگی کنستاس از معدود پروژه های اجرا شده ی پیتر کوک Peter Cook است که در سال 2004 موفق به دریافت جایزه معتبر "جیمز استرلینگ" گردید.

گفت و گوی زیبایی شناسانه بین ساختار بیو متریک این مجموعه در کناره ی رود با برج ساعت مشهور گراز SchloBberg نوعی تنش میان سنت و مدرنیته را پدید می آورد و دعوت کننده ی علاقه مندان بسیاری است برای بازدید از این وضعیت دیدنی.

کنستاس گراس با حجم حباب گونه اش در ترکیب با ساختمان های آجری قرمز رنگ و سقف های شیبدار موجود در سایت که ترکیبی از رویای آینده و خاطره گذشته را در ذهن تداعی می کنند، بنایی است سراسر پوشیده از شیشه های آکریلیک آبی رنگ که نقاط اتصال آن ها، ریتمی منظم در نما ایجاد کرده و پلان منحنی شکل و مواج اش در میان حجم های تیزگوش و اقلیدسی موجود در سایت، تضاد شدیدی به وجود آورده و خود را شاخص نموده است؛ از سوی دیگر تقابل میان سازه بیومورفیک ساختمان و برج ساعت تاریخی شهر با جلوه ای کلاسیک که پیش از این المان شهری مطرحی بوده است نیز تداعی گر گفت و گوی متداول میان مدرنیته و سنت می باشد.

نورگیری ساختمان در قالب روزنه هایی در سقف حجم و رو به سمت شمال تعبیه شده است که نور روز را به داخل هدایت می کنند؛ جداره شرقی ساختمان با سیستمی به نام "bix" طراحی شده است که در واقع تلفیقی از کلمات big و pixel می باشد؛ این پوسته مجهز به 930 حلقه لامپ 40 وات فلورسنت است که در سطحی به مساحت 900 متر مربع گسترده شده اند؛ روشنایی این چراغ ها در طول شب توجه عابرین را به ساختمان جلب کرده و با تنظیم نور لامپ ها اشکال مختلفی بر روی جداره نقش می بندد.

حجم ارگانیک بنا بر فراز تراز همکف شناور است و بخش عمده ای از آن کنسول شده است؛ کاربری های جانمایی شده در طبقه همکف که جداره های آن شیشه ای و شفاف است، لابی، فضای برگزاری مراسم و رستوران می باشد؛ پس از ورود به تراز همکف بازدید کنندگان به واسطه شیب راهی متحرک به گالری ها در ترازهای بالاتر هدایت می شوند؛ در طبقه چهارم حجمی خطی و کشیده گویی به ساختمان الحاق شده که کاملا شفاف بوده و چشم انداز بی نظیری به بافت قدیمی شهر دارد. این مجموعه دارای 11,100 متر مربع زیر بنای مفید است.

دامنه آثار و نمایشگاههای برگزار شده در این مجموعه بسیار گسترده است و از هنرهای تصویری معاصر تا انواع رسانه، هنر عکاسی و مجسمه سازی را در بر می گیرد. جداره ی خارجی بنا با برخورداری از نوعی پویایی در نور پردازی بهترین نشانه ی این مجموعه هنر نوین است.

 نظام تهویه، حمل و نقل و نور پر دازی بسیار پیشرفته ای در این مجموعه به کار گرفته شده است و نکته ی مهم برای بافت تاریخی پیرامون این بنا آن است که به رغم محدودیت های موجود، دارای پارکینگی به گنجایش 147 خودرو در زیر زمین  می باشد.

برگرفته از:
مشتاق گوهری، کامبیز، 1390، "معماری، بازیگوشی و لذت"، ماهنامه همشهری معماری، شماره 10.
نیما طالبیان، مهدی آتشی، سیما نبی زاده، 1391، "مجموعه کتب عملکردهای معماری، مجتمع فرهنگی"، انتشارات کسری.

نظرات

نظری وجود ندارد، اولین نفری باشید که نظری ثبت می کنید.