ALLIANZ ARENA

استادیوم آلیانز Allianz Arena ، با شکل غیرعادی و پوستۀ بیرونی اش متشکل از بالش های بادی ETFE  مات و شفاف، به نشانی در مونیخ Munich آلمان بدل شده است. این استادیوم در روزهایی که هیچ مسابقه ای برگزار نمی شود، مانند شیئی هنری در چشم انداز کنار دور برگردان های اتوبان بنظر می رسد. در شب، زمانی که یکی از دو باشگاه محلی در حال بازی است، ظاهر استادیوم، حتی چشمگیر تر هم است: نورپردازی رنگی در نما، پوسته را به رنگ های تیم میزبان – قرمز یا آبی – روشن می کند و با تصویری شمایل وار، حسی از هویت را خلق می کند که این حس به کمک فرم معماری بنا تقویت می شود. ظاهر بیرونی آن بدون شک چشمگیر است، اما این استادیوم برای حفظ موقعیتی دراز مدت، باید از نظر مالی نیز پایدار بماند، به این دلیل است که باشگاه های آینده نگر، در بهبود بخشیدن به تجربۀ  تماشاگران، در فضای استادیوم ها سرمایه گذاری می کنند. 

استادیوم های مدرن، ساختارهایی پیچیده و پیشرفته هستند که برای تماشاگران و رسانه ها ، شرکت کنندگان و متصدیان، طیفی وسیع از تسهیلات را با کیفیتی عالی ارائه می دهند. اما قلب این دستاورد – گودال آن با جایگاه های سرپوشیده اش برای تماشاگران – همچنان به عنوان رمز موفقیت باقی می ماند. به هرحال، ساختارهایی از این دست به طراحان متخصص نیاز دارند، Sport Arup  به عنوان تیمی از معماران و مهندسان سازه، استادیوم هایی نظیر استادیوم شهر منچستر در انگلستان را ساخته است. 

این استادیوم قرار بود صرفاً برای فوتبال طراحی شود، و تمام جایگاه های نشستن باید با سقف پوشیده می شد، اما ساختن گودالی که جوی صمیمانه و هیجان انگیز به وجود آورد، مهم بود. چنین چیزی مستلزم توازن درست بین طیفی وسیع از عوامل بود، از جمله راحتی جای نشستن، کیفیت دید و فاصله از بازی.

در استادیوم آلیانز، سه طبقه جای نشستن وجود دارند، و هرکدام تقریبا تعدادی یکسان تماشاگر را در خود جای می دهند. اما طبقۀ میانی از ردیف های بیشتری تشکیل می شود.

 برای بهبود استاندارد دید (G-VALUE) در پایین ترین طبقه، که معمولا در وضعیت نامطلوب است، جای نشستن اندکی بالا برده شده و زاویۀ شیب به 24 درجه افزایش یافته است. به این ترتیب، بالابردن جای نشستن، حتی به اندازۀ چند سانتیمتر، برای تماشاگران مناسب تر است. سطح اصلی لژ در بالای طبقۀ میانی قرار دارد. 

استادیوم ها، در خلال چند دهۀ گذشته، در سراسر جهان، به نحو قابل ملاحظه ای تغییر کرده اند، و تسهیلاتی بهتر برای تماشاگران، با لژهای انحصاری، تدارک غذای خوب و درجه ای بالا از تجمل را در برمی گیرند. طراحی گودال استادیوم آلیانز Allianz Arena براساس قوانین فیفا و UEFA برای زمین بازی، حواشی و نوار تبلیغات اطراف زمین صورت گرفته است. 

افزایش ثروت و تاثیرات دیجیتالی و تجاری این عصر به تحول سریع استادیوم های ورزشی مدرن و تقاضای ساخت آن ها منجر شده است. خوشبختانه انقلاب دیجیتالی، برای معماران و مهندسان ابزار طراحی پیش رفته ای را فراهم آورده است. بیشتر استادیوم آلیانزبا نرم افزار طراحی پارامتری استادیوم، خاص Sport Arup و یا نرم افزار پارامتری مورد استفاده در صنعت هوا فضا پیش برده شد. ویژگی های اصلی پروژه های دیگر Sport Arup ، نظیر استادیوم ملی پکن و استخری که برای بازی های المپیک 2008 در آن شهر ساخته شد، یا استادیوم 5 ستارۀ  UEFA با ظرفیت 50000 صندلی برای باشگاه اوکراینی FC Shankhtar بدون این ابزارهای پیچیدۀ جدید امکان پذیرنبودند .

اکنون Sport Arup با مدل های زنده کامپیوتری، که می توانند برای بهینه سازی گزینه های طراحی و سرمایه گذاری قابل انطباق و تعدیل پذیر باشند، کار می کند. نرم افزار کامپیوتری پارامتری، این امکان را به دست داد تا مدل های دقیق سه بعدی استادیوم را در زمانی به مراتب کمتر از زمان CAD معمولی، خلق شود. در کل حدود 3 طرح به طرز نامحسوسی متفاوت برای گودال استادیوم آلیانز، پیش از آن که فرم نهایی آن تعیین شود، تهیه شدند. 

معماری استادیوم آلیانز، بیش از هر چیز به علت محوطۀ نیمه شفاف روشن شده با رنگ های متفاوت متمایز شده است. این پوستۀ منحصر به فرد، از ورق اتیل تترافلورواتیلن ETFE تشکیل شده است، که با ساختار لوزی شکل اش نمی توانست با هیچ ماده ای دیگر صورت تحقق به خود بگیرد. این ورق قالب ریزی شده، در واقع 100درصد بازیافتنی است.

پوستۀ بیرونی استادیوم آلیانز به مساحت تقریبی 66500 مترمربع، از 2784 محفظۀ الماس شکل به اندازۀ 17-6/4 مترتشکیل می شود. از این تعداد 2760 عدد عناصری بسته با پوسته های دولایه ETFE و با حجم بادی تا 25مترمکعب هستند، این عناصر انحنادار، اگر به طور مسطح در نظر گرفته شوند به ورقی به مساحت حدود 147000 مترمربع می رسند. در روی کل پوستۀ خارجی 19 واحد دهانۀ بادی پراکنده وجود دارند که به عنوان وسیلۀ تهویه و خروج دود، در صورت وقوع آتش سوزی کار می کنند. شکل لوزی این عناصر از ساختار (فرعی) باربر فولادی ناشی شده است. بارها از ساختار فرعی، عمدتاً ازطریق میله های لولا شده، به سیستم ساختاری اصلی بنا منتقل می شوند. به منظور ممانعت از جمع شدن آب در مناطق مسطح تر سقف، 1900 عنصر بادی با تمهید تخلیۀ آب به طور خودکار تجهیز گردیده اند.

"این استادیوم نه تنها برای ظاهر نوآورانه و شمایل وارش، بلکه به خاطر شرایط عالی دید و حال و هوای درون گودال مورد تحسینی سنجیده قرار گرفت. بسیاری از مردم استادیوم المپیک در مونیخ را به عنوان بهترین در عصر خود به شمار می آورند."