INCHEON INTERNATIONAL AIRPORT

فرودگاه اینچِئون که در سئول پایتخت کره جنوبی واقع شده است بسیاری از ویژگی های فرودگاه های کانزای و چک لاپ کوک را دارد. این مجموعه یک فرودگاه بین المللی است، البته بخش هایی نیز برای پروازهای داخلی دارد و بخشی از فعالیت های زیربنایی حجیمی محسوب می شود که از آن جمله می توان به ساخت یک بزرگراه، یک ایستگاه قطار جدید، یک معبر و تونل زیر آب، یک سیستم حمل و نقل سریع السیر و مسیرهای جدید هلیکوپتر اشاره کرد. چهارچوب کلی برنامه ی این طرح توسط یک مشاور پروژه های فرودگاهی تنظیم شد و کارفرمای این پروژه سازمان ساختمان های فرودگاهی کره KOACAبود، طراحی فرودگاه اینچِئون با رقابتی در سال 1992 آغاز شد. برنده ی این رقابت فنترس بردبارن از دنور با مشارکت گروه معماران بین المللی کره بود. آنها با پیروی از برنامه ی تعریف شده، ترمینالی هلالی شکل با دو بازوی بیرون زده را طراحی کردند که در انتهای هر یک از دو یال آن یک مرکز حمل و نقل مجزا قرار دارد که جزء مهمترین شاخصه های بصری فرودگاه به شمار می روند و با پلانی متقارن به گونه ای طراحی شده اند که خطوط ریلی منطبق با محور طولی آن ها به ترمینال پشتی منتهی می شود. طراحی این ترمینال در رقابتی مجزا به شرکای تِری فَرِل Terry Farrell partners واگذار شد.

طراحی که این گروه ارائه دادند با تأکید بر حس و حال حرکت و نیازهای اصلی سیرکولاسیون و دسترسی های مسافرین به سه شبکه ی ریلی، اتوبوس ها، تاکسی ها، اتومبیل های کرایه و سه طبقه پارکینگ زیر زمینی طراحی شده بود. در کل فرودگاه جدید سئول به صورت یک شهر جدید طراحی شده است و طراحی یک ساختمان و ترمینال مجزا با هویتی مستقل در کنار چنین مجموعه و ساختمان عظیمی کار آسانی نیست. بنابراین مرکز حمل و نقل وابسته به فرودگاه نیز با توجه و تأکید بر پلان جامع و کانسپت کلی طرح فرودگاه طراحی شده است و در حقیقت به نوعی همان میدان شهری است که در کانسپت های اروپایی فراوان دیده می شود. این ساختمان با سقف بزرگش بسیار شاخص و چشمگیر است و مقیاس و ترکیب فرمی و معماری آن سبب گردیده است که مسافرین به خوبی آن را دیده و می شناسند. چه در هنگام فرود آمدن و چه هنگام رسیدن به فرودگاه از طریق مسیرهای زمینی این ترمینال یک نقطه ی مرکزی است که در آن قطارها، تاکسی ها، اتوبوس ها و پارکینگ های مختلف به فرودگاه می رسند. فرم این ساختمان تندیسی است استعاری و نمادین از اتحاد مجدد کره ی شمالی و جنوبی که مضامین و تمثیل های پرواز را نیز در بر دارد. طرح های اولیه بر اساس ایده ی پرواز و اوج گرفتن پرنده طراحی شده بود که یک برج مراقبت، شبیه گردن بلند و باریک قو بر فراز سالن بزرگ قرار داشت و آن را شاخص می نمود. در طی فرایند طراحی، سازمان فرودگاهی کره تشخیص داد که با توجه به پیشرفت های تکنولوژی دیگر نیازی به برج، برای کنترل ترافیک نخواهد بود. بنابراین گروه طراحی برای حفظ ویژگی نمادین مجموعه، به جای برج، ساختمانی به ابعاد  15x35 متر، از شیشه و فولاد با روکشی جواهرمانند طراحی کردند که بر روی بام سالن بزرگ شناور است و نور و تهویه ی طبیعی را برای سالن زیرین خود فراهم می کند. نقطه ی عطف این مجموعه، سالن بزرگ و راهکارهای محیطی مطلوبی است که در روند پروژه ارائه شده است و این عوامل نماد و سمبل تکنولوژیکی قرن بیست و یک کره با نگاهی به موتیف های سنتی این کشور در فرم پلان و سازمان دهی فضایی ساختمان بر اساس علایق و معیارهای کره ای هاست.