COPENHAGEN ORESTAD COLLEGE

دفتر معماری 3XN  در سال 1986 توسط "هرفورت نیلسن" تاسیس گردیده و پس از ده سال فعالیت حرفه ای ، سرانجام درسال 1999 ساختمان سفارت دانمارک در آلمان (Berlin Germany -1999) به نخستین اثر شاخص این دفتر و سکویی برای حضور آن در عرصه معماری اروپا تبدیل شد . ترکیب تکنولوژی مدرن و هنر در بناهایی زمینه گرا که سعی دارد به شناسه هایی نمادین در بستر قرارگیری خود تبدیل شوند، رویکرد اصلی دفتری است که امروزه به عنوان یکی از موفق ترین دفاتر معماری اروپایی شرقی شناخته می شود. 

کالج ارستاد کپهناک Copenhagen Orestad College اثری تحسین شده از این دفتر است که در فاصله سال های 2005 تا 2007  طراحی و اجرا گردید و توانست عنوان بهترین پروژه آموزشی را درمیان کشورهای اسکاندیناوی Scandinavia از آن خود کند. نبوغ و نوآوری های معماران در این ساختمان که ظاهری متعارف و معمولی دارد در فضاهای داخلی آن پنهان می باشد. ساختاری که نه تنها به ظهور معماری متفاوتی در عرصه فضاهای آموزشی انجامید، بلکه متناسب با رویکرد نوین این کالج در خصوص نحوه آموزش نیز می باشد. در این رویکرد، کلاس درس که به عنوان ساختار فضایی بسته ای شناخته شده و عنصر اصلی در معماری فضاهای آموزشی قلمداد می شود حذف شده و مرز میان کلاس و سایر فضاهای محیط آموزشی ازبین رفته است. بدین ترتیب فضاهای آموزشی هریک از چهار گرایش مستقل کالج در یکی ازطبقات این بنای چهار طبقه قرار گرفته و به واسطه اختلاف سطح از سایرین تفکیک شده است. در هریک از این طبقات نیز فضای مطالعه آزاد، سالن درس و فضاهای استراحت به واسطه اختلاف سطح از یکدیگر مجزا شده اند. سالن هایی نیمه بسته با پلانی دایره ای شکل به کلاس های درس اختصاص یافته و از سطح بام آن ها به عنوان فضای استراحت و مطالعه آزاد استفاده شده است. جداره های این سالن ها که با دیواره هایی کوتاه و سفید رنگ همچون جزایری معلق از فضای وسیع پیرامون خود جدا شده اند به واسطه دیواره هایی  چوبی تعریف شده و درسطح بام آن ها بالشتک هایی برای استراحت و چراغ هایی برای مطالعه دانش آموزان تعبیه شده است. تصاویر بسیاری که از این ترکیب و چیدمان خلاقانه کلاس درس  و فضای استراحت در مجلات و نشریات معماری منتشر گردید به سرعت به عنوان نهایت هماهنگی فرم و عملکرد در فضاهای آموزشی شناخته شده و مورد تحسین منتقدین قرار گرفت. درمرکز پلان، پلکانی مارپیچی و عریض طبقات را به یکدیگر متصل می سازد. نحوه ی قرار گیری و اتصال طبقات به پلکان شبیه به ساختار "شاتر" در دوربین های عکاسی آنالوگ می باشد، ساختاری که لزوم استفاده از دیوار را در فضاهای داخلی مرتفع ساخته و ضمن سیالیت و پویایی فضاهای داخلی، انتقال نور طبیعی از نورگیرهای سقفی به تمامی طبقات را ممکن ساخته و ارتباط بصری کاملی را در میان طبقات ایجاد می نماید. بدین ترتیب ارتفاع سقف طبقات از یک تا سه طبقه در تغییر بوده و کیفیات فضایی متفاوتی در هر تراز ایجاد شده است، پلکان مرکزی از کف تا سقف طبقه چهارم بالا رفته و در سطحی روشن از نور آفتاب به حیاط مستقر در بام ختم می شود. جنس کف پوش در پلکان از چوب می باشد، مصالحی که در معماری کشورهای حوزه اسکاندیناوی رایج بوده و از جمله مصالح بومی منطقه تلقی می شود. رنگ غالب در فضاهای داخلی سفید می باشد اما کف طبقات تیره بوده و در مبلمان داخلی از رنگ هایی نظیر نارنجی و سبز استفاده شده است. همچنین در جداره های خارجی نیز حضور رنگ در سایه بان ها محسوس است. این سایه بان های عمودی و هوشمند ورود نور طبیعی را در ساعات مختلف شبانه روز کنترل کرده و در سطح آن ها از تایپوگرافی حروف و اعداد لاتین استفاده شده است. جداره های ساختمان با وجود بازشوهای فراوان و تامین مناسب نور طبیعی، صلب و نیمه بسته به نظر می رسند. طبقه همکف ساختمان جداره ای متفاوت و کاملا شفاف داشته و ساختار سازه بنا به نحوی است که به غیر از سه ستون قطور، سایر عناصر سازه ای بسیار ظریف و نامحسوس می باشند.