FACTORY IN THE EARTH

هدف این پروژه گسترش کارخانه های موجود و اصلاح زمین های مجاور جنگل در جوهور مالزی است. اولویت اول این کارخانجات در قرن نوزدهم بهره وری و پیروی از منطق سودآوری بوده است، اما گروه طراحی با تغییر تفکر خود در مورد گونه شناسی کارخانه ها از یک سو و استفاده از ترکیب عناصری که باعث شود که کارگران مسلمان نسبت به محیط کار جدیدی که با آن مواجهه می شوند احساس افتخار کنند، به طراحی این کارخانه ها پرداختند.

جالب است که یک معمار و معمار منظر غیر مسلمان به روحیه پیروان ادیان دیگر در طراحی توجه کرده و حس افتخار از کار در کارخانه را به عنوان رویکرد خود قرار می دهند. شاید برای بسیاری کار در کارخانه تولیدی افتخاری نداشته باشد و بسیاری آن را کاری معمولی تصور کنند و محیط کاری شلوغ و گاهاً کثیف و همراه با آلودگی را برای کارگران متصور باشند. اما شما وقتی به محیط کاری خود افتخار می کنید که دیگران از دیدن آن شگفت زده شوند و به شما غبطه بخورند!

طراحان با استفاده از نیروهای طبیعی مانند، آب باران، نور خورشید، باد، حرارت گرمایی زمین و پوشش گیاهی، میزان تولید کربن مضر وارد شده به محیط را توسط ساخت یک کارخانه پایدار، به حداقل رسانده اند. وجود اکثر فضاهای کارخانه در زیر زمین و استفاده باغ روی بام و به حداقل رساندن اتلاف انرژی از سویی و نما و منظر سبز و یکدست که با مناظر اطراف همسان است از سوی دیگر می تواند به عنوان شاخصه های پایداری منظر این کارخانه مدنظر باشد.

از طرفی استفاده از فرم های هندسی و متناسب با روحیه مسلمانان نیز در تلطیف فضای کارخانه تاثیر بسزایی داشته است.

این طرح با ایجاد یک پوشش سبز بزرگ که از بام تا سطح زمین، نمای برج اصلی کارخانه را می پوشاند، ارتباط کارگران با محیط سبز را تداوم بخشیده اند و نور داخلی فضا را توسط عناصر طبیعی تلطیف کرده اند. قدم زدن در این راهروها دلپذیر بوده و جدای از آرامش بخش بودن، در از بین بردن خستگی ناشی از کار نیز موثر است. خاک موجود بر روی پشت بام که برای کاشت این گیاهان تعبیه شده است تا حد زیادی کارایی خود به عنوان عایق کارخانه را نشان داده است.

ساختار فضای طبقات این کارخانه؛ یک جنگل با ستون های شش ضلعی با یک شکل ستاره ای در بالا که از الگوهای کاشی کاری و نقوش عربی مشتق شده است را در ذهن متبادر می سازد که خود ارجاعی به جنگل های اطراف است.

از دیگر مظاهر پایداری در این کارخانه استفاده از آب باران برای آبیاری فضاهای سبز محیط خود است که به نوعی به میزان آب موجود در اکوسیستم خود صدمه نمی زند. از این رو آب باران که از پشت بام جاری می شود، از طریق لوله های نصب شده در ستون ها به یک مخزن آب زیرزمینی منتقل شده و برای آبیاری گیاهان از آن استفاده می شود.

هنگامی که باد می وزد و هوا جریان پیدا می کند، آب باران که از شیب پشت بام فرو می ریزد، نسیم سردی را در فضای بین پوشش داخلی و خارجی سقف به وجود می آورد و دمای محیط را متعادل می سازد.

برای اینکه در این کارخانه استفاده از نور مصنوعی را تا حد امکان کاهش دهند، برج مرکزی کارخانه به شکلی طراحی شده که نور تابش شده از سمت بالا را منعکس می کند و سبب روشنایی محیط داخلی می شود.

پلان های کارخانه

یک ساختمان چند بخشی مانند این کارخانه شامل دفاتر مختلفی است که نیاز به نور طبیعی مطلوب خواهند داشت. با استفاده از شبیه سازی کامپیوتری میزان نور منعکس شده و پراکنده شده آن توسط یک پانل بازتابی که شکل آن شبیه الگوی نقوش عربی است برآورد شده است. از سوی دیگر این ساختمان بر محور شرقی – غربی قرار داده شده است تا این امکان را فراهم کند که اثر تابش خورشیدی روی سطح خارجی دیوارها به حداقل برسد. راهروی باریکی که در امتداد محیط ساختمان کارخانه کشیده شده یک مسیر شیبدار است که به مسیر پیاده روی بر روی زمین متصل می شود. این مسیر جهت تمرینات ورزشی کارگران و بهبود سلامت آنها در نظر گرفته شده است.

یکی از ویژگی های جالب این ساختمان این است که نمای ساختمان با یک سیستم سیم کشی شده توسط انگورها پوشیده شده است، این انگورها با تشکیل یک دیوار سبز عمودی، محافظی در برابر تابش های خورشیدی هستند. 

تهویه طبیعی از طریق جریان هوایی که میان ساختمان و دفاتر آن به فضاهای پایین تر وجود دارد، انجام می شود. ترکیب طبیعی شکل کارخانه به گونه ای است که می تواند با بافت و محیط اطراف ارتباط برقرار کند. با کمی دقت در نحوه طراحی این کارخانه می توان دریافت که خلاقیت معمار منظر تا چه حد در خلق تصویری جدید از یک مفهوم کمک می کند.