1392/12/07

SYDNEY OPERA HOUSE

اشتراک گذاری

"خانه اپرای سیدنی Sydney Opera House" بنایی ماندگار است که گام از اندیشه های معماری مدرن فراتر گذاشته و در دهه 60 میلادی چهره جذابی از معماری فرامدرن را معرفی نمود. بنایی برونگرا در شهر سیدنی Sydney که در هیات صدف هایی سفید، رو به ساحل و بر سکویی که از زمین با پله های عریضی فاصله می گیرد، قد برافراشته تا خود را بهتر و بیشتر به ناظرین در دور و نزدیک بنماید؛ آن قدر قد برافراشته که دوست داران هنر و معماری، در سال 2003 با اعطای "جایزه پرایتزکر Pritzker Prize" به معمارش این شاهکار معمارانه را بار دیگر در کارنامه آثار اتزن تحسین کردند و بدین ترتیب شهرت بنا فراتر از شهر، کشور و قاره، جهان معماری را تحت تاثیر خود قرارداد.

یورن اتزن در سال 1918 در دانمارک متولد و در سال 1949 با دریافت بورسیه تحصیلی در آمریکا با آثار"فرانک لوید رایت frank lloyd wright " آشنا شده و تحت تاثیر معماری او قرار گرفت؛ وی که اغلب پروژه هایش را در زادگاهش، دانمارک، طراحی کرده است در سال 1950 در مسابقه ای برای طراحی ساختمان اپرای شهر سیدنی شرکت نمود و می توان گفت که موفقیت حاصل را مرهون دیگر معمار پر آوازه جنبش مدرن "اروسارینن Eero Saarinen"  (معمار برجستهٔ فنلاندی‌ تبار آمریکایی ۱۹۱۰-۱۹۶۱) است که طرح اتزن را از میان آثار رد شده انتخاب و به مسابقه برگرداند تا آن که در نهایت این طرح جایزه نخست را از آن خود نمود. اتزن در سال 1959 برای شروع فاز اجرای ساختمان به استرالیا رفت و کار خود را آغاز نمود. در حالیکه برای اجرای این پروژه حداکثر 5 سال و هزینه ای معادل با 2 میلیون دلار پیش بینی شده بود، اما در نهایت این پروژه بعد از 14 سال و با مبلغ 102 میلیون دلار به پایان رسید. هرچند که تناسبی میان برآورد های اولیه و طرح نهایی به چشم نمی خورد، با این وجود این بنا که بعدها به عنوان سمبلی ماندگار به شاخص ترین بنای معماری استرالیا تبدیل گردید، بازتابی به مراتب فراتر از هزینه اجرای آن داشته است.

این پروژه  در سه مرحله به اجرا در آمد؛ نخست ساخت سکو، سپس ساخت پوسته های خارجی و در مرحله سوم طراحی داخلی.

اتزن در این طرح پلکانی با عرض 100 متر، بنا را به زمین پیوند می دهد که وام دار معماری باشکوه معابد در معماری کلاسیک است. هندسه پوسته های خارجی، قطاعی است از فرم کره؛ این اجزا تعابیر گوناگونی را در ذهن برمی انگیزاند، تعابیری چون صدف، امواج دریا و یا بادبان های کشتی که همگی در تناسب با محل ساختمان در مجاورت اقیانوس می باشند.

اتزن Utzon خیلی زود دریافت که ساخت این طاق ها با بتن به سادگی امکان پذیر نیست؛ طرح پوسته ها به منظور یافتن اقتصادی ترین روش ساخت، 12 بار بازنگری شد. پس از بارها آزمون و خطا در انتها، سنگین ترین سقف دنیا با کمک 2400 دنده بتنی و 4000 قالب که توسط کابل های استیل نگهداری می شدند، ساخته شد. این سقف بدون در نظر گرفتن وزن بیش از یک میلیون سنگ سفید براق سوئدی که بر روی آنها نصب شده 26000 تن وزن دارد. دسترسی اصلی به بنا در حرکتی مارپیچ سازماندهی شده تا فرصت درک ساختار بنا از جانب مخاطبانی که به ساختمان نزدیک می شوند، فراهم باشد. این بنا شامل 5 سالن اجرای تئاتر، 5 سالن تمرین نمایش، 2 سالن اصلی، 4 رستوران و تعداد زیادی فروشگاه است. سالن اصلی 2670 صندلی داشته و بزرگترین ارگ مکانیکی دنیا در آن قرار دارد.

از نکات ضعف در طراحی می توان به ارتفاع سقف بلند سالن کنسرت اشاره نمود که موجب عدم بازتاب مناسب صوت روی صحنه شده و به جنبه های آکوستیک بنا لطمه وارد می کند. جهت رفع  این مشکل بعدها 18 حلقه از جنس پلی کربنات به صورت معلق از سقف آویزان گردید. جداره های داخلی بنا پوشیده از چوب های تخته ای چند لایه است که از مصالح بومی استرالیا بوده و علاوه بر دلیل زیباشناسانه به جنبه های آکوستیک بنا نیز کمک می کند."خانه اپرای سیدنی Pritzker Prize" در سال 2007 به عنوان میراث فرهنگی یونسکو انتخاب شده است.

برگرفته از:
طالبیان، نیما، آتشی، مهدی، نبی زاده، سیما، 1390، "مجموعه کتب عملکردی معماری، مجتمع آموزشی"، انتشارات کسری.

نظرات

نظری وجود ندارد، اولین نفری باشید که نظری ثبت می کنید.