TURNING TORSO TOWER

این برج 54 طبقه با ارتفاع 190 متر، بلندترین ساختمان مسکونی سوئد و دومین ساختمان مسکونی بلند اروپا است. مانند دیگر طرح های کالاتراوا Santiago Calatrava، این پروژه هم دارای فرمی نمادین، هندسه ای قوی و مصالحی پیشرفته است و به دلیل پیچش منحصر به فرد موجود در آن، جزو بناهای شاخص و قابل توجه به شمار می آید.

مهم ترین عامل شکل گیری ایده ی این برج، علاقه ی شدید کالاتراوا به مجسمه سازی است؛ هنری که وی اغلب به منظور تجربه ی اصولی علم ایستایی و پایداری ساختمان به آن می پردازد؛ طرح اولیه ی این ساختمان مارپیچ، بر پایه ی مجسمه ای به نام پیکره چرخشی که کالاتراوا آن را بیست سال پیش طراحی کرده بود، شکل گرفته است. این مجسمه شامل 7 مکعب مرمرین سفید رنگ است که برای تداعی بدن انسان در حال چرخیدن، در اطراف یک پایه ی فولادی چیده شده اند؛ اما در نیم تنه در حال چرخش HSB، این فرم چرخان از 9 جعبه به شکل مکعب با نوک های مثلثی تشکیل شده است. این جعبه ها هر کدام پنج طبقه را شامل می شوند و هر یک زیر ساخت هایی با مساحت حدود 2000 متر مربع دارند. فضای بینابین جعبه ها به عنوان فضای فنی برای حفاظت از نمای ساختمان استفاده می شود. در این برج، مترادف تکیه گاه فولادی مجسمه، هسته بتنی است، که بالابرها و پله داخلی نیز در درون آن جای می گیرند و ارتباط با هر جعبه نیز از درون همین هسته است.

سازماندهی فضایی آن نیز عبارت است از: جعبه های یک و دو مربوط به فضای اداری که در 10 طبقه با دو آسانسور اختصاصی پیش بینی شده است. جعبه های 3 تا 9، آپارتمان هایی با مساحت های متنوع از 45 تا 190 متر مربع را شامل  می شوند. هر طبقه مسکونی یک تا پنج آپارتمان را در خود جای می دهد و تمام فضاهای ترِ آنها، نظیر آشپزخانه و حمام، نزدیک هسته اصلی تعبیه شده اند. دسترسی به آپارتمان ها با سه آسانسور صورت می پذیرد. در بالاترین قسمت برج، یعنی طبقات 53 و 54، فضاهای کنفرانس پیش بینی شده و در هر طبقه دست کم دو سالن کنفرانس با امکان تقسیم به فضاهای کوچک تر دارد.

پی ساختمان، حجمی استوانه ای به قطر 30 متر و عمق 15 متر است که روی بستر سنگی آهکی به عمق 7 متر قرار می گیرد. ساختار باربر اصلی نیز هسته گرد از بتن مسلح است، و قطر داخلی آن 6.10 متر است که تا انتها ثابت است. ضخامت دیواره ی این استوانه به تدریج از 5.2 متر در پایین ساختمان تا حدود 4 متر در بالای آن کاهش پیدا می کند.

استخوان بندی بیرونی، با استحکام بخشی و ماده سفت کننده هسته بتنی از خرپاهای خارجی تشکیل می شود، یعنی ستون های فولادی رنگ شده که جدا از بدنه اصلی ساختمان و به مثابه ستون فقرات خارجی در نظر گرفته شده اند. این ستون فقرات با پشت بندهای فولادی ضربدری و افقی بزرگ به هر یک از جعبه ها متصل می شوند. این ستون فقرات در بالاترین قسمت هر جعبه به دیواری ساختاری متصل می گردند و نیروهای Shearing را به هسته بتنی اصلی منتقل می کنند. خود این ستون فقرات نیز با یک جفت پشت بند کوچک تر به هر جعبه متصل و تثبیت می گردند.