LIEGE - GUILLEMIN’S TGV RAILWAY STATION

در سال 1838 تنها سه سال پس از افتتاح اولین خط آهن قاره ای، یک راه آهن، که بروکسل را به آنز Ans متصل می کرد در حومه ی شمال لی یِژ افتتاح شد. اولین ایستگاه قطار لی یِژ - گیومَن Liege - Guillemin که بروکسل را به شمال آنز متصل می کرد در سال 1842 افتتاح شد. این ایستگاه در سال های 1882 و 1905 به خاطر نمایشگاه جهانی که در لی یِژ برگزار شد مُدرنیزه و بازسازی شده و در 1958 کاملاً با یک نمونه مدرن - البته نسبت به زمان خود - جایگزین شد. این ساختمان تا چند ماه قبل از افتتاح ایستگاه تازه تأسیس کالاتراوا Calatrava در ژوئن 2009 به فعالیت خود ادامه داد. در پروژه ای که به کالاتراوا محول شد باید یک ایستگاه جدید با ساختمانی معمولی (نه چندان شاخص و چشمگیر) که در دهه ی 1950 ساخته شده بود جایگزین می شد. ساختمان جدید در همان سایت قدیمی، اما این بار برای استفاده ی قطارهای سریع السیر ساخته شد. به طور کلی، در سال های اخیر دولتمردان و سهام داران خطوط راه آهن در اروپا تلاشی چشمگیر را برای هرچه یکپارچه تر کردن و ارتباط بیشتر میان کشورها آغاز کردند و استفاده از سیستم های حمل و نقل مدرن و قطارهای سریع السیر نیز جزئی از این فعالیت ها محسوب می شود. مراحل ساخت و ساز این پروژه باید به گونه ای برنامه ریزی می شد که ساختمان قدیمی در طی عملیات اجرایی ساختمان جدید کماکان به فعالیتش ادامه می داد. کالاتراوا، این معمار و مهندس اسپانیایی  بر این باور است که اجرای ساختمان های افقی (یک طبقه و غیره) خیلی سخت تر از نمونه های بلند مرتبه است و مردم فکر می کنند که ایستگاه فقط یک سقف یا سایبان است، اما در حقیقت مسئله بسیار پیچیده تر است. با این حال سقف این ایستگاه، به همان اندازه که انتظار می رفت شاخص و تندیس گونه شد. این سقف با ارتفاع 35 متر برفراز 5 سکو و 9 خط راه آهن بالا رفته است و همنشینیِ نمادین شیشه و فولاد در این ایستگاه و در عصر نوین سفرهای ریلی (حمل و نقل ریلی) به گشودگی و شفّافیتی دست یافته است که طراحان ایستگاه های دوره ی ویکتوریایی آرزوی آن را داشتند و یا حتی نمی توانستند آن را تصور کنند. سازه ی سقف به صورت طاقدار و خمیده ساخته شده است و تک تک قسمت های آن به گونه ای جلو رفته اند تا با استفاده از یک تکنیک ساختمانی تمام و کمال سبب کاهش اختلالات و بی نظمی در جریان حرکتی قطارها و مسافرین در زیر سقف و نیز یکپارچه سازی محیط شوند. در کل، در این ساختمان 39 نوار سازه ای با دهانه های 158 متری به کار گرفته شده تا تمام طول قطارهایی را که وارد ایستگاه می شوند را بپوشاند. به علاوه، سایبان های باریکی نیز در امتداد سقف اصلی و با شکلی انگشت مانند به سمت جنوب کشیده شده اند تا در زمان های اوج شلوغی و مسافرت های ایام تعطیلات، که تعداد واگنها به دو برابر افزایش می یابد، سر پناهی را برای مسافران فراهم کنند. سازه ی بدون روکش کالاتراوا که 4.5 متر از زمین بالا رفته است، قبل از رسیدن به سکوها چشم اندازی زیبا و شفاف به سمت شهر ایجاد کرده است.