NATIONAL MUSEUM OF ART

سزار پلی Cesar Pelli معمار دو رگه آمریكایی – آرژانتینی است كه شهرت بسیاری در طراحی سازه های بلند مرتبه و آسمانخراش ها دارد. وی سال ها مدیر بخش معماری دانشگاه ییل ‌بوده و از مهمترین آثار او می توان به برج های دوقلوی پتروناس در مالزی اشاره نمود. موزه ملی هنر در اوساكا از دیگر آثار مهم این معمار می باشد. سایت در نظرگرفته شده برای ساختمان این موزه در بخش الحاقی جدیدی به دومین شهر ژاپن،‌ اوساكا،‌ از یك سو فضای كافی برای پراكندگی و وسعت پروژه در اختیار نگذاشته و از سوی دیگر به عنوان محلی برای قرار گیری یك نشانه ی شهری جدید پیش بینی شده و چالشی اساسی را برانگیخته بود. این سایت، ‌محدود ولی دارای موقعیت ویژه در جزیره ناكانو، كه میان دو رود "تاسابوری" و "دوجیما" واقع شده،‌ قرار دارد. منطقه ای كه هم اكنون به عنوان یك دروازه جدید فرهنگی و تجاری برای اوساكا شناخته می شود و به سرعت در حال توسعه است. 

مطابق دستور دولت ژاپن موزه ملی هنر از یك منطقه دور افتاده در حومه شهر اوساكا، ‌می بایست به این منطقه منتقل گردد كه بناهای مهمی نظیر موزه علم در مجاورت موزه ملی هنر و ساختمان اداری ناكانو شیما میتسوی كه توسط سزار پلی طراحی شده را در خود جای داده است.  

در پاسخ به چالش موجود در سایت پروژه موزه ی ملی هنر،‌ راه حل سزار پلی این بود كه فضای نمایشگاهی را در سه طبقه بطور كامل در زیرزمین قرار دهد و سقفی عظیم از شیشه و فلز با فرمی مجسمه وار در تراز خیابان بر روی آن سوار كند كه موزه را به یك نشانه ی شهری مهم تبدیل كرده است. این تندیس همانند پروانه ای كه از پیله ی خود خارج می شود. با ارتفاع بیش از 50 متر به بالا اوج می گیرد و بطور اُرگانیك به بنا گره می خورد. این سازه عظیم،‌ با اِلمان های خطی از جنس فولاد با پوشش تیتانیوم ساخته شده است.

لابی ورودی پوشیده شده از شیشه، ‌در زیر این نورگیر بزرگ قرار گرفته است. گالری ها و فضاهای نمایشگاهی در طبقات تحتانی نور طبیعی را از این نورگیر دریافت می كنند. علی رغم قرارگیری گالری ها در زیرزمین،‌ طراحی داخلی به گونه ای است كه ورود و جاری شدن نور طبیعی را در سرتاسر طبقات نمایشگاه امكان پذیر می سازد و طرح نورگیر از شیشه و فلز،‌ رقصی پیوسته در حال تغییر از سایه ها را در فضاهای عمومی ساختمان پدید می آورد. 

فضاهای خدمات عمومی موزه نظیر سالن های همایش و سخنرانی، ‌رستوران،‌ فروشگاه، اطلاعات و پذیرش، هال ورودی و فضایی برای نگهداری و بازی كودكان در طبقه 1- قرار دارد و دو طبقه ی زیرین آن به گالری ها و فضاهای نمایشگاهی اختصاص دارند. علاوه بر آسانسورها،‌ پلكان های بلند و بزرگی این طبقات را به هم متصل می كند و با گالری ها كه فضاهای یكدست،‌ وسیع و خالصی بوده و در پی هم می آیند، ‌پیوستگی فضایی را در تمام موزه ایجاد نموده اند.

با توجه به قرارگیری ساختمان در زیرِ زمین، ‌بنا توسط دیوار بتنی 3 لایه ای كه ضخامت قابل توجهی دارد احاطه شده است و در مقابل خاك مرطوب منطقه مقاومت می كند. همچنین وزن قابل توجه سازه از رانش خاك آبدار جلوگیری می كند. ساختمان موزه را می توان به یك زیر دریایی با پوسته ضخیم لایه لایه در بستر رودخانه های اطراف تشبیه نمود.