MOBIUS HOUSE

طراحی خانه موبیوس را می توان از نقاط عطف تاریخچه طراحی خانه به شمار آورد. بنایی که از نوآوری در ترکیب حجم و کاربرد مصالح جدید فراتر رفته و مفهوم جدیدی از "خانه امروزی" را بیان می کند. هر چند که طراحی این بنا مستلزم به کارگیری نرم افزارهای جدید طراحی معماری بوده است، اما این همه تنها در جهت محوریت مخاطب و رضایت ساکنین خانه بوده و حاصل آن خانه ایست که همخوان با تغییرات و پاسخگوی نیازها و نحوه زندگی انسان امروزی است. بن ون برکل موسس دفتر معماری UN Studio و طراحی اصلی پروژه، در خصوص ایده اصلی طراحی بنا بیان نموده است که نیازها و نحوه کار و زندگی یک زوج جوان در این دوران متفاوت از گذشته است، آن ها در طول شبانه روز ساعات مشخصی را با یکدیگر بوده و در ساعاتی مایلند که به تنهایی به کار یا استراحت مشغول باشند، در این جاست که سلسله مراتب و ساختارهای فضایی گذشته ناکارآمد بوده و نیاز به دیدگاهی نوین نسبت به معماری خانه ضرورت می یابد. 

از این رو معمار در طراحی این خانه (حلقه موبیوس) را به عنوان ایده اصلی طراحی در نظر گرفته است. حلقه موبیوس در ریاضیات از به هم چسباندن دو انتهای یک نوار، به طوری که یک نیم چرخش در نوار ایجاد شده باشد بدست می آید. بدین ترتیب هر چند این نوار همچون دو نوار پیوسته به نظر می رسد اما در حقیقت یک سطح شناور است. در فرم این خانه نیز دو حجم به هم تابیده قابل تشخیص می باشد که در هر یک فضاهایی جهت نشیمن، خواب و کار در نظر گرفته شده است. از این رو همه چیز در این خانه به عدد دو وابسته است؛ فضاهای اصلی، استودیو، پارکینگ و حتی مصالح بنا که بتن و شیشه می باشند. اما این دوگانگی تنها در ظاهر بوده و در باطن هیچ بخشی از بنا قابل تفکیک و منفک از سایر قسمت ها نمی باشد. حلقه موبیوس در این بنا کاملاً ارگانیک نبوده و از شکست های فرمی خطی پدید آمده است که قسمت های زیرین آن همچون بستری شفاف به نظر می رسد. مالکین این خانه زوجی جوان به همراه فرزندانی کوچک می باشند. چنانچه در پلان های طبقات مشاهده می شود، تقریباً هیچ یک از فضاهای داخلی شکل هندسی منظمی نداشته و شکست ها و زوایای دیواره ها فضاهایی نامتعارف را پدید آورده اند. در نیم طبقه زیرزمین بنا سوئیت مهمان قرار دارد که به خوبی از سایر فضاهای خانه مستقل گردیده است. در طبقه همکف، آتریومی نورانی با سقفی بلند ورودی و آغاز مسیر را مشخص می سازد: بخش زیادی از سطح پلان به فضاهای ارتباطی و راهروهایی اختصاص داده شده است که غالباً از سقف یا جداره ها نورطبیعی را دریافت می کنند. از پیش فضای ورودی می توان به فضای کار پدر خانواده، دو اتاق خواب و اتاق ملاقات وارد شد. همچنین آشپزخانه و غذاخوری نیز که دید مناسبی به فضای باز دارند در این تراز قرارگرفته اند. با بالا رفتن از پلکان بتنی می توان به اتاق های خواب کودکان در مجاورت محل کار مادر خانواده و فضای نشیمن خصوصی دسترسی یافت. بدین ترتیب بر خلاف فرمول های رایج برای چیدمان فضاهای خانه، این بار سلسله مراتب فضایی به نحوی است که نه آغازی و نه انجامی را در آن می توان مشخص نمود چرا که فضاها در یکدیگر پیچیده و تابیده شده اند، همانگونه که زندگی و کار یک زوج جوان با یکدیگر پیوند می یابد. دیاگراهای ترسیم شده به خوبی نحوه چیدمان و پیوند فضاها را به نمایش می گذارند. هر چند که حداکثر توجه در طراحی این بنا معطوف به نیازهای ساکنین آن بوده است اما در عین حال درک ساختار فضایی آن آسان نبوده و ظاهر بنا نیز همچون مجسمه ای بزرگ و ناآشناست که علیرغم ساختاری ارگانیک، ارتباطی میان آن و طبیعت پیرامون سایت نمی توان یافت. از دیگر آثار مسکونی این دفتر معماری می توان به خانه NM اشاره نمود که در این بنا نیز دیدگاه های متفاوت آن ها به مقوله مسکن نوین قابل مشاهده می باشد.