WESTSIDE SHOPPING CENTER

"تنوع و پویایی بی حد و حصر" اكنون دیگر به شاخصه ای آشنا در آثار دانیل لیبسكیند تبدیل شده است،‌ تنوعی كه در تركیب هایی جسورانه و فرم هایی نامتعارف هر بار به نحوی متفاوت نمایان شده و گویی پایانی بر آن وجود نخواهد داشت. پیوند هندسه فرم با خطوط سایت و صفحات جداره ها در اغلب آثار او همه چیز را در پروژه با یكدیگر در هم تنیده و پیش بینی پرسپكتیوها و سكانس های در پیش رو را ناممكن می سازد. شاید در نظر برخی از صاحبنظران لیبسكیند دچار تكرار معماری بدیع خود شده است اما می توان اذعان نمود كه تمامی معمارانی كه تكرار معماری گذشتگان را برنتافته و طرحی نو در انداخته اند سال ها وقت خود را صرف اعتلا و پیرایش معماری شخصی خود نموده و هر بار آثاری به مراتب با ارزش تر از پیش خلق نموده اند. 

مجتمع چندمنظوره وست ساید با تأكید بر لزوم توجه به اصول معماری پایدار طراحی شده است،‌ دغدغه ای برخاسته از نیازهای معماری امروزین كه در دیگر آثار متأخر لیبسكیند نیز مشاهده می شود. لیبسكیند برای پایداری معماری خود به سبز كردن بام ها یا استفاده از مصالح بازیافتی اعتنایی ندارد چرا كه این روش ها او را از اعتلای معماری منحصر به فردی كه پی ریزی نموده است باز می دارد،‌ توجه او به معماری پایدار متوجه ابعادی عمیق تر و اساسی تر بوده است. در طراحی این مجموعه،‌ كاهش ترافیك شهری، تشویق مخاطبین به استفاده از وسایل حمل و نقل عمومی و سهولت دسترسی به عنوان راهكارهایی برای دستیابی به پایداری انرژی مدنظر معمار قرار گرفته اند. در این راستا از تعداد پاركینگ های شخصی به شدت كاسته شده و در مقابل ورودی اصلی مجموعه در چند قدمی ایستگاه مترو مكان یابی شده است تا مخاطبین استفاده از مترو را در اولویت قرار دهند. راهكارهای دیگری نظیر بازیابی گرمای هدر رفته در فضای تجاری و استفاده از آن برای گرمایش استخر و سونا نیز دراین پروژه لحاظ شده است. 

این مجتمع شامل مجموعه ای از عملكردهای تجاری و تفریحی می باشد كه در كنار یكدیگر بخش عظیمی از نیازهای مخاطبین را در مقیاس شهری برآورده می سازند. بخش اصلی، كه بر روی بزرگراه و در راستای شمال جنوب قرار گرفته است ورودی شهر برن محسوب می شود و شامل فضاهای تجاری كلان می باشد. بخش های دیگر مجموعه عبارتند از رستوران ها،‌ سینما و سالن های آمفی تئاتر در جنوب بزرگراه، استخر و مجموعه آب درمانی در شمال بزرگراه و هتل كه بنایی ده طبقه بوده و مستقیماً ‌با فضاهای تجاری در ارتباط می باشد. 

ورق های آلومینیومی كه شاخصه دیگری در آثار لیبسكیند می باشد این بار به نحو ماهرانه ای با چوب در جداره های خارجی تركیب شده اند. هر چند در بخش هایی نظیر هتل از مصالح ساختمانی متفاوت نظیر سیمان استفاده شده است اما هندسه خطوط انعكاس یافته در این سطوح نیز برخاسته از زمینه و در هماهنگی با نظام هندسی كل مجموعه می باشد. اکثر فضاهای مجموعه نور طبیعی را از نورگیرهایی در سقف ها دریافت می كنند،‌ سایر بازشوها نیز كه بصورت خطوطی كشیده جداره های حجم را می شكافند یادآور بازشوها در بسیاری از دیگر آثار لیبسكیند نظیر موزه برلین می باشد. یكی دیگر از نكات قابل توجه در مجموعه لوله های ضخیم تأسیسات مجموعه است كه با رنگ قرمز در هم تنیده شده و همچون تندیسی انتزاعی در حاشیه بزرگراه در معرض دید قرار گرفته است. در فضاهای داخلی مجموعه بازی نور و سایه بر روی جداره های سفید،‌ تداخل تیرهای عظیم و ستون ها و هندسه نامنتظم آتریوم ها، راهروها و پله های برقی موجب خلق فضاهایی بسیار نامتعارف و ابهام برانگیز شده اند كه گاه تشخیص عناصر معماری نظیركف،‌ سقف،‌ تیر،‌ ستون و دیواره ها را از یكدیگر ناممكن می سازد. زوایای ستون ها با زمین و دیواره هایی كه هر یك به سمتی مایل شده اند این كیفیات فضایی را تشدید می كند.