1395/04/19

WEATHERHEAD SCHOOL OF MANAGEMENT

اشتراک گذاری

ردپای معماران به اصطلاح "سوپر استار" و بین المللی را می توان در تمامی آثار آنان دنبال نمود. نام فرانك او گهری Frank O Gehry سال هاست كه در صدر فهرست این معماران می درخشد، در آثار وی همه چیز تحت شعاع (اصول معماری گهری) است و ساختمان همچون خمیری در دست های توانمند معمار شكل می گیرد. چنین رویكردی نه تنها در موزه ها،‌ یادمان ها، تندیس ها و حتی مبلمان طراحی شده توسط گهری آشكار است،‌ بلكه در ساختمان هایی با عملكردهای پیچیده نظیر دانشگاه،‌ هتل و آسمانخراش نیز دنبال می شود. دانشكده مدیریت ودرهد ‌یكی از معتبرترین مراكز آموزشی خصوصی در ایالات متحده است كه در رشته های بازرگانی، ‌اقتصاد، ‌مدیریت و برنامه ریزی بسیار شناخته شده می باشد. ساختمان جدید دانشكده 14 هزارمترمربع زیربنا داشته و با سرمایه ای معادل 37 میلیون دلار احداث شده است. همچون بسیاری از آثار فرانك گهری در این بنا نیز سقف های مواج پوشیده از ورقه های فلزی،‌ این بار در تركیب با آجر قرمز رنگ به كارگرفته شده اند. نه تنها تركیب این پوشش های فلزی با آجر به تركیبی متفاوت و جسورانه انجامیده،‌ بلكه بخش هایی از دیواره های آجری پنج طبقه نیز انحنای نرمی برداشته كه در نوع خود بی نظیر می باشد. گویی كه نیرویی ناشناخته اما شدید احجام سنگین آجری را تحت تأثیر قرار داده و ضمن فشردن ساختمان ها به یكدیگر، دیواره ها را به اشكالی منحنی شكل و مایل تبدیل نموده و در نهایت شكاف هایی در ساختمان پدید آمده است كه از لا به لای آن ها بخش هایی از حجمی شیشه ای – همچون رازی نهفته و مدفون در قلب نما – نمایان شده است. ورقه های فلزی به نحوی طراحی شده اند كه در نمای رو به بیرون مجموعه حضوری پررنگ داشته و در جداره رو به داخل دانشگاه تنها یك صفحه فلزی دیواره های آجری را شكافته و ورودی اصلی ساختمان در این جبهه را مشخص می سازد. 

فضاهای داخلی ساختمان نیز بسیار غریب و نامنتظره می باشند. دیوارهای سفید رنگ و مرتفع كه دارای انحنا و پیچ و خم بوده و نور را در تمامی فضاها به طور یكدست منعكس می كنند. در داخل ساختمان تنها رنگ سفید دیوارها و رنگ نارنجی چوب در ستون هایی عریض،‌ مبلمان، ‌كف و بخش هایی از جداره ها به كار رفته شده است. وید مركزی و بسیاری از فضاهای ارتباطی به واسطه نورگیرهای سقفی روشنایی روز را دریافت می كنند. برخلاف تنوع فرم و ظاهر ساختمان پنجره ها به صورت مدولار و یك اندازه طراحی شده اند كه این تضاد انحنا دیواره ها را تشدید می كند. 

خط دور آتریوم نیز همچون تمامی مسیرهای ارتباطی اُرگانیك می باشد. چنانچه در پلان ها مشاهده می شود در طبقه زیرزمین سه سالن درس عمومی نیز با اشكالی اُرگانیك جانمایی شده اند. 

مهمترین نكته قابل توجه در ساختار فضایی ساختمان، چگونگی طراحی مقطع است. دو هسته مدور در مركز پلان ارتفاع گرفته و به شكلی آزادانه به سمت نورگیرهای سقفی بالا می روند. در هر یك از این برج های پنهان در ساختمان دو سالن درس عمومی بر روی یكدیگر قرار گرفته اند. نورطبیعی از جداره های این دو هسته به داخل بنا تابیده می شود و به دلیل رنگ سفید و صیقلی دیواره ها نور تا عمق ساختمان نفوذ می كند. در فضاهای تهی پیرامون این دو برج است كه عمده فضاهای عمومی در قالب نشیمن،‌ سالن های مطالعه و لابی انتظار شكل گرفته است. سایر فضاهای آموزشی نظیر كلاس های تئوری و كتابخانه در سایر قسمت های طبقه همكف و بخشی نیز در زیرزمین قرار گرفته اند.

در طبقات بالایی ساختمان نیز اتاق های اساتید، بخش های اداری و مدیریت دانشگاه در اطراف آتریوم مركزی شكل گرفته و نورطبیعی را از طریق پنجره های جداره خارجی دریافت می كند.

برگرفته از:
طالبیان نیما، آتشی مهدی، نبی زاده سیما، چاپ اول، زمستان 1390، مجموعه کتب عملکردهای معماری - "مجتمع آموزشی"، نشر کتابکده تخصصی معماری و شهرسازی کسری - حرفه : هنرمند، کتاب نهم.
www.archdaily.com
ww.dezeen.com
www.peterguthrie.net
www.openbuildings.com
www.larryspeck.com

نظرات

نظری وجود ندارد، اولین نفری باشید که نظری ثبت می کنید.