درس واره شماره 1- معماری دیجیتال

معماران و طراحان اکنون دهه هاست که از کامپیوتر به عنوان ابزار استفاده می کنند؛ کامپیوتر ظرف مدت کوتاهی به عنوان یکی از پذیرفته ترین ابزار و وسایل در معماری شناخته شد و هم در روند طراحی و هم در عمل روزمره ی ساختمان سازی و شهرسازی به کار آمد. ما همواره آگاه بودیم که ورود کامپیوتر به عرصه معماری نتایج فراگیر و گسترده ای خواهد داشت؛ گذشته از اینها، انقلاب سالهای اخیر درخصوص کامپیوتر صرفا به عنوان یک ابزار مطرح نیست بلکه مربوط می شود به نقش آن در شبکه ی ارتباط از راه دور در سراسر جهان.

از بدو خلقت کامپیوتر، معماران، هنرمندان، طراحان رسانه و نظریه پردازان در مورد پیامد های ناشی از گسترش روزافزون کابرد کامپیوتر دست به تامل زده اند. این موضوع نیاز به تامل، تجربه و فضایی برای آزمایش دارد، اما دلیل پرسش مدام، چیزی دیگر است. امروز ما بدین نکته اذعان یافته ایم که قادر به پیش بینی تبعات انقلاب تکنولوژیک نیستیم؛ به یاد داریم که چقدر طول کشید تا مردم بتوانند تغییرات اجتماعی ناشی از انقلاب صنعتی را بپذیرند و اینکه پنجاه سال باید می گذشت تا درباره ی تاثیر فرهنگی آن شروع به اندیشیدن کنند.هرقدر هم انسان شکاک و منتقد باشد، باز نمی خواهد به داشتن "چشم هایی که نمی بینند" متهم شود، کاری که لوکوربوزیه در کتاب خود "به سوی معماری مدرن" بدان اشاره کرده است.

از سوی دیگر آگاه شده ایم که تکوین نوآوری ها و اختراعات احتیاج به گذشت زمان دارند و دیگر اینکه تاثیراتشان بر روی ساختار جامعه ممکن است کاملاً پیش بینی نشده باشد. به افراط کشیده شدن مدرنیته که کامپیوتر از موجباتش بود، به این معنی است که بازگشت به سنت به مفهومی که پیشتر وجود داشت، دشوارتر و دشوارتر می شود. ما بیش از هر چیز باید به آنچه آینده به بار خواهد آورد و در اختیارمان خواهد نهاد بیاندیشیم.

فضای دیجیتال طیف وسیعی از رویکردها را در اختیار ما قرار می دهد؛ از معمارانی که تکنیک های کامپیوتری را در روش های کاری خود به شیوه ای کارآمدتر و اکتشافی تر منظور می کنند، تا فعالیت هایی که بر اساس این باور شکل گرفته که کامپیوتر تدریجاً باعث تغییر ماهیت معماری از حیث روند طراحی و سطوح سامان دهی و تجربه خواهد شد. فضای دیجیتال نه یک جنبش – مانند نمونه های بسیار مبتذلی که اخیراً به صورت جعلی تولید شده اند- بلکه مفهومی است که کمک می کند کوشش هایی که برای ثبت نقش کامپیوتر در معماری انجام شده اند را بهتر دریابیم و با آنها مرتبط شویم. استراتژی ما به جای تلاش بیهوده برای اعتبار بخشیدن به شیوه ی متعارف تفکر معماری در یک حوزه متفاوت، باید معطوف به نفوذ معماری در دیگر رسانه ها و حوزه های دانش به منظور تولید اشکال هیبریدی جدید باشد؛ کامپیوتر دقیقاً همین امکان را با تقلیل همه چیز به جریانی منفصل از داده ها و کمیتها در اختیارمان قرار می دهد.