درس واره شماره 15- آسمانخراش هایی برای آینده

مسابقۀ سالانۀ آسمانخراش که سال 2006 توسط مجلۀ طراحی و معماری ای وولو Evolo  بنیانگذاری شد به یکی از جوایز مهم معماری بدل شده است که پیشروترین ایده ها در زمینۀ تراکم عمودی را شناخته و معرفی می کند. دراین چند سال اخیر هدف عمده ایجاد عرصه ای برای بحث و تبادل ایده، توسعه و ارتقاء طراحی و معماری نوین بوده است. حاصل تلاش این چند سال فوق العاده بوده و در بیش از سی نشریۀ بین المللی منتشر شده است. ذکر این نکته جالب است که بسیاری از رقابت کنندگان در این مسابقات، ایده هایشان را بعدها با حمایت مالی موسسات و شرکت های مختلف توسعه داده اند. استعدادهای جوان بسیاری در این رقابت ها کشف شده اند و ایده های آن ها ادراک ما را از معماری و رابطۀ آن با محیط طبیعی و ساخت انسان تغییر داده است.

این طرح های پیشنهادی، حوزۀ وسیعی را از مطالعات زیبایی شناختی نوین در استفاده از پیشرفته ترین تکنولوژی ها، تا کاوش در برنامه های جدید در ارتباط با محیط زیست پایدار را در بر می گیرد. 

افزایش سریع جمعیت جهان و تحول نواحی روستایی به مناطق شهری، در کنار کمبود منابع طبیعی و خطرات زیست محیطی، برخی از مسایلی هستند که بسیاری از شرکت کنندگان بر آن ها تاکید دارند. در میان آنها نمونه هایی از مزارع عمودی را می بینیم که در آن ها زمین های کشاورزی، بازارها و مناطق مسکونی در یک آسمانخراش در کنار هم قرار دارند و حتی برای مناطق شهری هم ایجاد شغل و منابع زیستی می کنند. دیگر پروژه ها بر سیستم های نوین تولید نیرو از طریق راکتورهای بیولوژیکی نوری تمرکز دارند که در آن تمامی سطح نمای آسمانخراش با جلبک های میکروسکوپی پوشیده می شود که با چندین واکنش شیمیایی نوعی سوخت دیزل تولید می کنند. برخی از طرح ها در این مسئله کاوش می کنند که چگونه یک ساختمان را به یک فیلتر عظیم تصفیۀ هوا و آب با سیستم های متفاوت تبدیل کنند.

 نمونه ای دیگر جمع آوری صدها سلول پاکسازی هوا است که در بالای شهرها معلق می شوند و پس از تکمیل چرخۀ پاکسازی هوا دوباره به شکل یک آسمانخراش پیکربندی می شوند. همچنین دیگر طرح ها، شهرهای نوین را برتر از شهرهای موجود جهان پیشنهاد می کنند، سازمانی از ساختمان های تجاری و مسکونی که با میدان هایی در آسمان و به شکل شبکه ای از رشته های نورون Neuron  شکل که با هم مرتبط می شوند. شهرهایی جدیدی که هوای آزاد تنفس می کنند و در آن ها به اتومبیل نیازی نیست، چنین شهرهایی، سرانجام شهرهای قدیمی را در هم ادغام کرده و یک مگاشهر پایدار پدید می آورند.

دیگر شرکت کنندگان با توجه به مسئلۀ تهدید دائمی بلایای طبیعی بر ایدۀ معماری اضطراری تاکید دارند. در این گونه موارد مطالعاتی روی ساختارهای کمکی سبک وزن و قابلیت آنها برای مهیا کردن ساختمان هایی که در مدت زمان بسیار کوتاه در نواحی مصیبت زده برپا می شوند صورت می گیرد. چنین سیستم هایی را می توان در حاشیه نشین های کشورهای در حال توسعه که دچار مشکلات جدی کمبود مسکن و زیرساخت ها می باشند، به کاربرد. 

یکی از موضوعاتی که در بسیاری از طرح ها به چشم می خورد، گروه بندی مجموعه ای از کاربری ها برای ایجاد ساختمان های شهری است که ساکنین در آن ها هم کار می کنند و هم زندگی می کنند و سرانجام، برخی از شرکت کنندگان، ایدۀ "آسمانخراش" افقی را مورد بررسی قرار داده اند، نمونه ای از این طرح های مبتکرانه، مرتبط ساختن شهرهای بزرگ کالیفرنیا California ، سان دیگو به ساکرامنتو، یا احیاء زندگی شهری دالاس با ایجاد ساختمانی است که ناحیۀ هنرهای نمایشی را به ناحیۀ اقتصادی و دیپ الوم مرتبط می کند.