BLADES RESIDENCE

در اغلب آثار دفتر معماری مورفوسیس تأثیر پذیری بنا از سایت و محیط پیرامون آن ساختار فضایی و فرم بنا را تحت تأثیر قرار داده و به پیدایش احجامی متفاوت و تندیس گونه انجامیده است. در خانه بلیدز  نیز معمار با تدابیری سعی در از میان برداشتن مرز میان درون و بیرون در جهت پیوند بنا با سایت و بستر آن داشته است كه از این میان می توان به بازشوهای وسیع،‌ شكست های فرم، امتداد دیواره ها و سقف ها در فضای باز و استفاده از مصالحی طبیعی نظیر چوب و سنگ اشاره نمود. در این میان نقش دیواره ها مهم تر از سایر موارد به نظر می رسد؛ ‌این دیواره ها را می توان به دو دسته تفكیك نمود: دیواره هایی كوتاه و منحنی شكل كه قطعاتی از یك بیضی به نظر می رسند و ضمن قرار گرفتن در مركز سایت قسمت های مختلف بنا را به یكدیگر و به سایت پیوند می زنند و صفحات راست خط كه در مكان یابی آن ها همگون سازی بنا با ساختمان های مسكونی پیرامون سایت مدنظر بوده است. این خانه كه در میان تپه های نزدیك شهر و فارغ از مشكلات بافت شهری قرار دارد،‌ برای زوجی میانسال و هنرمند طراحی شده و از سه بخش عملكردی متفاوت تشكیل می شود. بخش اول فضاهای نیمه عمومی نظیر پاركینگ سرپوشیده، گالری،‌ دفتر كار و آشپزخانه می باشد كه در نزدیكی ورودی اصلی بنا قرار گرفته اند. بخش دیگر فضاهای خصوصی خانه می باشند كه در حجمی با ساختاری غیرمتعارف و با فاصله از بخش نخست قرار دارند. این دو قسمت به طور كامل از یكدیگر منفك نبوده و در طبقه همكف از طریق نشیمنی نیمه خصوصی در قالب مستطیلی كشیده با سقفی منحنی شكل و مرتفع به یكدیگر متصل می گردند. این نشیمن از نور مناسبی برخوردار بوده و به فضای سبز پیرامون خانه نیز اشراف دارد. مصالح به كار رفته در كف،‌ سقف و دیواره های داخلی بنا در بیشتر نقاط چوب بوده و دكوراسیون و مبلمان مینیمالیستی خانه نیز در تناسب با مجسمه ها و آثار هنری مدرن درون آن می باشد. میان فضاهای آشپزخانه، ‌نشیمن و اتاق خواب دری وجود نداشته و احساس می شود فضاها در یكدیگر حل شده اند. جهت همخوانی با شیب اندك زمین و تعریف سلسله مراتب فضایی این عملكردها، ‌فضاهای داخلی با یكدیگر اختلاف سطح داشته و توسط پله های اندكی از یكدیگر تفكیك شده اند. تمامی بخش های مختلف خانه،‌ از لحاظ فرم نیز توسط دیواره هایی بتنی و منحنی شكل در سایت با یكدیگر پیوند دارند. چگونگی تداخل این دیواره ها با بنا نیز بسیار جالب توجه می باشد. به نحوی كه در محل برخورد آن ها با نشیمن و همچنین اتاق خواب، حجم شكافته شده و دیواره های كوتاه بتنی به فضای داخل رسوخ می كنند، بخش دیگری از این دیواره نیز از فراز استخر گذشته و در زیر حجم برخاسته از زمین پایان می یابد. تمام بام های خانه نیز هم جهت با شیب زمین شیبدار بوده و در جهت كمرنگ ساختن مرز میان درون و بیرون بنا سقف ها و تراس ها از احجام اصلی جدا شده و در فضا امتداد یافته اند، این رویكرد را در جزئیاتی نظیر نرده های تراس ها نیز به وضوح می توان مشاهده نمود. شكاف هایی در حجم اصلی كه تراس ها از آن ها خارج می شوند و پنجره ای كه در كنجی واقع در مرتفع ترین نقطه از حجم خودنمایی می كند به همراه مایل بودن دیواره ها و یكی شدن سقف و دیواره در حجم اتاق خواب از جمله مواردی هستند كه بنا را به تندیسی برخاسته از زمین شبیه می سازند. دفتر معماری مورفورسیس‌‌ كه در سال 1972 توسط تام مِین Tom Maine تأسیس گردید علاوه بر طراحی پروژه هایی بزرگ و خانه ها و ویلاهای كوچك‌،‌ در زمینه نشر معماری نیز فعال بوده و تاكنون دیدگاه های خود را در قالب كتب و مقالات بسیاری به چاپ رسانده است. تام مِین در بسیاری از دانشكده های معتبر معماری نظیر دانشگاه هاروارد  مشغول به تدریس بوده و دفتر وی در سال 2005 موفق به دریافت جایزه پرایتزكر یكی از معتبرترین جوایز عرصه معماری گردید.